tag:blogger.com,1999:blog-46000247302763595472024-03-24T08:10:29.175+01:00KOBIETOSKOP, czyli babska optyka na życie...Eve Daffhttp://www.blogger.com/profile/08340106465961557138noreply@blogger.comBlogger279125tag:blogger.com,1999:blog-4600024730276359547.post-57753584389866481192022-05-09T07:34:00.006+02:002023-08-24T12:07:05.305+02:00Różne różności i rozmaitości, czyli o tym jak czasami człowiek musi, bo inaczej się udusi...<p><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Miło mi niezmiernie, że są tutaj osoby, które wciąż wracają na łono Kobietoskopu i dopytują dlaczego nie piszę :) Zdecydowałam, że pisanie to moja droga oboczna, towarzysząca ;) Ostatnio poniosło mnie w kierunku działań twórczych, które już kiedyś miałam okazję czynić - tworzenie biżuterii zawsze mi w duszy grało :) Tym razem postawiłam na biżuterię z żywicy epoksydowej i zatapianie w niej suszonych roślin. Z racji na wykształcenie - temat jest mi niezmiernie bliski. Sam proces twórczy jest dość długotrwały i wymaga sporych zapasów cierpliwości oraz precyzji. Moim celem jest tworzenie takich miniaturowych zespołów roślinnych :) Na zdjęciu poniżej botaniczne wisiorki - rośliny sama zbieram i suszę; wielkość wisiorka to 4 cm średnicy: </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZMnQUocqcuI8PzLMfIlyWpv0SOxHBwY7UzEyEXsvm6e6QaJkuAkRqIzDJAuoiM_QkRFJnkhMVFbhUwxlNkzhJKLox7_zpWNKf3-ue0yhfeAEnIFmd9gOFkMehCcdp18pUIfaydx-aL_yrO-PCzL1-JvqLvOmAfn6A-KRNojhumDqlvpsr3c5qleCfDi3I/s1440/363381907_741598164438463_156848162975162508_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1440" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZMnQUocqcuI8PzLMfIlyWpv0SOxHBwY7UzEyEXsvm6e6QaJkuAkRqIzDJAuoiM_QkRFJnkhMVFbhUwxlNkzhJKLox7_zpWNKf3-ue0yhfeAEnIFmd9gOFkMehCcdp18pUIfaydx-aL_yrO-PCzL1-JvqLvOmAfn6A-KRNojhumDqlvpsr3c5qleCfDi3I/s320/363381907_741598164438463_156848162975162508_n.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjC450AQrUEZz_vo5XLMPm21IZNowyAvkHWkrtARRurNJstOPAZVq9FrQptD5pWWpIZAJKFivLqEWur66_bc3FE6ejhkQjz7mlZ7-Si99OLn43Bw1tJDwGL3frWwNSyjAawRMoc6_HXQ20hKU63aXCrD7gDwkxqYuGjzjG02dsVazPigou2LYK5pYrgRh5/s1440/364172971_737930678138545_2841522525060936564_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1440" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjC450AQrUEZz_vo5XLMPm21IZNowyAvkHWkrtARRurNJstOPAZVq9FrQptD5pWWpIZAJKFivLqEWur66_bc3FE6ejhkQjz7mlZ7-Si99OLn43Bw1tJDwGL3frWwNSyjAawRMoc6_HXQ20hKU63aXCrD7gDwkxqYuGjzjG02dsVazPigou2LYK5pYrgRh5/s320/364172971_737930678138545_2841522525060936564_n.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU7Ttr3YE4RIQ9YnYzj2uYhxJlMD4YHP_U8vnPFjfRRHYYnDqBYgbIu21yf7XMqhl10RFRof9YQEXqkOxDSNWofFlVQMqc5EqcpWGr9tAyV94GOm5Biyk0ayLlyV6eLQp86pQV0vx41rP7myddr5E4HaBU2NARCcN1tMUP5JqrOidEUHziA30gi6ALBtuH/s1440/365706300_743067430958203_6018909307249848528_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1440" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU7Ttr3YE4RIQ9YnYzj2uYhxJlMD4YHP_U8vnPFjfRRHYYnDqBYgbIu21yf7XMqhl10RFRof9YQEXqkOxDSNWofFlVQMqc5EqcpWGr9tAyV94GOm5Biyk0ayLlyV6eLQp86pQV0vx41rP7myddr5E4HaBU2NARCcN1tMUP5JqrOidEUHziA30gi6ALBtuH/s320/365706300_743067430958203_6018909307249848528_n.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_miqEFMgxNfnoZjQPNpJXS2ecIEVHnL0hSXYsVVB0le6OSZdsEHqJCeZD5Id7ar78YYHA6lEDtDIYYOjNV88sFSo8wH4jlE_VLd3NIzsOOU2PBDglbgKyYe_F3ZcMhrAacLgLWK9ZRQyUhchkKeUj6URYQDtkrrDWZi-Z_t9U3tsSf2E_3F0sl64402Zb/s1440/366322266_744690490795897_8143679755158152019_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1440" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_miqEFMgxNfnoZjQPNpJXS2ecIEVHnL0hSXYsVVB0le6OSZdsEHqJCeZD5Id7ar78YYHA6lEDtDIYYOjNV88sFSo8wH4jlE_VLd3NIzsOOU2PBDglbgKyYe_F3ZcMhrAacLgLWK9ZRQyUhchkKeUj6URYQDtkrrDWZi-Z_t9U3tsSf2E_3F0sl64402Zb/s320/366322266_744690490795897_8143679755158152019_n.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6nET47y5q8tWBrilJK7PyemWaY0W7Gd-W2B3uOTgx3CPdi-x-LQ0H3GkjkMQ6I1-IOw4GlmmQA18J-m-tKK6OB0CB0o3GLF1GOSnF4wu_hBfxmMRJlDlppftnaU3BrIQ4yO2oPLt9JEmu6i9XtulYgCyqMB-fKsCT7rn_gEuhPIkgq3qrc0KdHwPujOJw/s1440/366680615_744256307505982_5807646385767372705_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1440" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6nET47y5q8tWBrilJK7PyemWaY0W7Gd-W2B3uOTgx3CPdi-x-LQ0H3GkjkMQ6I1-IOw4GlmmQA18J-m-tKK6OB0CB0o3GLF1GOSnF4wu_hBfxmMRJlDlppftnaU3BrIQ4yO2oPLt9JEmu6i9XtulYgCyqMB-fKsCT7rn_gEuhPIkgq3qrc0KdHwPujOJw/s320/366680615_744256307505982_5807646385767372705_n.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzLd__fUzMffOAR2phBk7YpL4zJ5tgv4xM8EY3AugYG2Ah2xY-PUOfKye_jqAfHk9LBuasVgJUaIoG1RICAAuMzbspDvdZx3n_VaE_m361fjFc-xkuk3R-u9DVg5xQzbZPeOvJF_dYlBn8wS5DhJGFBnG4Xm8g-4B4HzhYtgFzhHCb0W0vkHAJWcBavkbq/s1440/369699111_751052050159741_2666369847156642281_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1440" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzLd__fUzMffOAR2phBk7YpL4zJ5tgv4xM8EY3AugYG2Ah2xY-PUOfKye_jqAfHk9LBuasVgJUaIoG1RICAAuMzbspDvdZx3n_VaE_m361fjFc-xkuk3R-u9DVg5xQzbZPeOvJF_dYlBn8wS5DhJGFBnG4Xm8g-4B4HzhYtgFzhHCb0W0vkHAJWcBavkbq/s320/369699111_751052050159741_2666369847156642281_n.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYEv9XmMeR2ynrEl0k0I2-ErGXrWgWqWL1Q980Lg7VvHoSYgpyO4MSuc-0vVWLaegz9IMkBjZG-guLyQke2tfubHPoX-jBQIKsyhNBCDoJC48spPMddO-VrYHgnqlUPuvjJCleIaU2Vcpi59_npg-ECOBExDWHHZ74WCa1vAcTLwwYmyiwP3HdOBBNjg/s1001/ko%C5%82odu%C5%BCetransp1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1001" data-original-width="1001" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYEv9XmMeR2ynrEl0k0I2-ErGXrWgWqWL1Q980Lg7VvHoSYgpyO4MSuc-0vVWLaegz9IMkBjZG-guLyQke2tfubHPoX-jBQIKsyhNBCDoJC48spPMddO-VrYHgnqlUPuvjJCleIaU2Vcpi59_npg-ECOBExDWHHZ74WCa1vAcTLwwYmyiwP3HdOBBNjg/s320/ko%C5%82odu%C5%BCetransp1.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: x-large; text-align: left;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Na ten moment jest to dla mnie zajęcie towarzyszące pracy na etacie, ale mam nieśmiałą nadzieję, że pewnego dnia będę mogła zająć się tym pełną gębę i uda mi się z tej wesołej twórczości wyżyć :)</span></span></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><span>Poza tworzeniem postanowiłam nieśmiało rozpocząć sprzedaż wyrobów; z</span><span style="text-align: left;">apraszam, więc, do mojego małego "sklepiku" - może coś komuś przypadnie do gustu :)</span></span></p><p><span style="font-family: trebuchet;"><b style="font-size: x-large;">Kobietoskopowy sklepik: <a href="https://meadowgallery.sklep.pl/" target="_blank">Meadow Gallery</a><br /></b><br /></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8sR8IVrvII-5z8MDnXu2rLRWx1Z4gGqd6tG8STreG54KHC9ONSh_PaAR3YQeygxbl1frF3RuVDqmq3zM-e2emmXzxS7GCCAsNiL5pEpReVd9y4KLlpYfzJ2fdyoJ32-OryYzXs8lRTaGkRHkawK1zpfCBT9lQsGpFzqFrgx7oGT77vfjpp-RZQyjQDg/s1440/niezapominajkabransoletka.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1440" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8sR8IVrvII-5z8MDnXu2rLRWx1Z4gGqd6tG8STreG54KHC9ONSh_PaAR3YQeygxbl1frF3RuVDqmq3zM-e2emmXzxS7GCCAsNiL5pEpReVd9y4KLlpYfzJ2fdyoJ32-OryYzXs8lRTaGkRHkawK1zpfCBT9lQsGpFzqFrgx7oGT77vfjpp-RZQyjQDg/s320/niezapominajkabransoletka.jpg" width="320" /></a><br /><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_iXR7eftAM_az4IC1_Hbt8qOjaWVRqCjH3LYbZDslY4krKn0VjoZUrDBl1ZlcbvPF4yj_PNO8vbZQLlh1jPwAeiHPPtpi1HW2Qo0y7FQ_m1nioppSDronoby33ENOebm071hPL9HW6s_B4dFbTxZDPpHo91Somfd-mg3OJCg27Qucs5MpxUEFTiYcP6a7/s1440/342202744_702389311638297_7191086865364150422_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1440" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_iXR7eftAM_az4IC1_Hbt8qOjaWVRqCjH3LYbZDslY4krKn0VjoZUrDBl1ZlcbvPF4yj_PNO8vbZQLlh1jPwAeiHPPtpi1HW2Qo0y7FQ_m1nioppSDronoby33ENOebm071hPL9HW6s_B4dFbTxZDPpHo91Somfd-mg3OJCg27Qucs5MpxUEFTiYcP6a7/s320/342202744_702389311638297_7191086865364150422_n.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQj6fWwNs8MmWUi-nGCjN43_PDsFf8-Bx07_ZeFBrsijm_ICd9fHKO3WODEhBDuP__5MHAxPKy794YelOFcvmeW7vG50FCRFvFcujyqLyhIp8DcQtfhCx76Q6gtbGMMiCubfHrWOf84Lb1a2c9t0ZLyZhS5Y9Ao-Y8tuVbD-O-_xdZ_5kX-YzPvZFkrfGT/s1440/340995463_937244637477231_8130685019001382201_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1440" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQj6fWwNs8MmWUi-nGCjN43_PDsFf8-Bx07_ZeFBrsijm_ICd9fHKO3WODEhBDuP__5MHAxPKy794YelOFcvmeW7vG50FCRFvFcujyqLyhIp8DcQtfhCx76Q6gtbGMMiCubfHrWOf84Lb1a2c9t0ZLyZhS5Y9Ao-Y8tuVbD-O-_xdZ_5kX-YzPvZFkrfGT/s320/340995463_937244637477231_8130685019001382201_n.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxfJaxph39z-YXf394Ep7uYyLzkNeifeINT8GQ_U_byTF2LFarYFvrhy-GltotCtZIyIV75Q4GtbO0hqUfUJ8tWIsDqHFEaxb-2yAaZBldRbGkJj38Ug2P0p9Z4D8qO1Zgqni38CBFncwInVx6Omj7ICIAx5mH5ko8_5SmDhifNCumDLB6LY0oWrChFKFX/s1440/337664089_881249046290210_6658626573315905427_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1440" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxfJaxph39z-YXf394Ep7uYyLzkNeifeINT8GQ_U_byTF2LFarYFvrhy-GltotCtZIyIV75Q4GtbO0hqUfUJ8tWIsDqHFEaxb-2yAaZBldRbGkJj38Ug2P0p9Z4D8qO1Zgqni38CBFncwInVx6Omj7ICIAx5mH5ko8_5SmDhifNCumDLB6LY0oWrChFKFX/s320/337664089_881249046290210_6658626573315905427_n.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtOHeYb1Bw-5tkEh68_Mfv7wbC2oD3iA7hSWGOVVOzyIjfwqpsWslaMPBZIpsVhqDBuscUUZI5E548STB8XY1ECYwZCCIXCm65kh1X6oYhkWytPGCeI8n1P4CfYLBYNWYgPCaUjzutEi8NmrOy6tG5GZIJQGEFA3G0h8e_L1d5zCXH0ADrdQaLtVSNn-rX/s1440/335685759_501287625351952_6790311176689671698_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1440" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtOHeYb1Bw-5tkEh68_Mfv7wbC2oD3iA7hSWGOVVOzyIjfwqpsWslaMPBZIpsVhqDBuscUUZI5E548STB8XY1ECYwZCCIXCm65kh1X6oYhkWytPGCeI8n1P4CfYLBYNWYgPCaUjzutEi8NmrOy6tG5GZIJQGEFA3G0h8e_L1d5zCXH0ADrdQaLtVSNn-rX/s320/335685759_501287625351952_6790311176689671698_n.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgN14xMdACjVjWFg6SNRJ0Hkyw0v7gUT3QWn7afYAfdapLdW8sWsETVGHhHufH0f1MTw1aF8bEqfjFkV42PBRE1QNJWy_qVRunLAd8i6e2U9pl5BRXelJ1NUnGxK4ZXiXkRoMsncVqdidjMbYGu1z6Px0ZxleRjg_SUFPZEim01QaVU2zU18Yg7quHvGPm9/s1440/332587278_1341828259709087_6989380843182457732_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1440" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgN14xMdACjVjWFg6SNRJ0Hkyw0v7gUT3QWn7afYAfdapLdW8sWsETVGHhHufH0f1MTw1aF8bEqfjFkV42PBRE1QNJWy_qVRunLAd8i6e2U9pl5BRXelJ1NUnGxK4ZXiXkRoMsncVqdidjMbYGu1z6Px0ZxleRjg_SUFPZEim01QaVU2zU18Yg7quHvGPm9/s320/332587278_1341828259709087_6989380843182457732_n.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5xBZLmBP2VEBRt_k8AyK5JnmyrRs0LmD70CFuUmUqjyGXCcbjS-p4plcZscj7cxNeEl4YXJUoOxR9Zx4dX_i6rR0ojx5bywxOLulsrAyyip_JfNICYBPEAcjHao2UPr-r_QUmebyT5ATR7OqzS_2GDp3-eAlI8S45vTHytVJsyEwfgIu3CiWeUo_x9vVq/s1440/330406446_3427302224176576_2389989190830337143_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1440" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5xBZLmBP2VEBRt_k8AyK5JnmyrRs0LmD70CFuUmUqjyGXCcbjS-p4plcZscj7cxNeEl4YXJUoOxR9Zx4dX_i6rR0ojx5bywxOLulsrAyyip_JfNICYBPEAcjHao2UPr-r_QUmebyT5ATR7OqzS_2GDp3-eAlI8S45vTHytVJsyEwfgIu3CiWeUo_x9vVq/s320/330406446_3427302224176576_2389989190830337143_n.jpg" width="320" /></a></div><br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">To tyle z moich rozważań :) Pozdrawiam i do następnego razu :)</span></div>Eve Daffhttp://www.blogger.com/profile/08340106465961557138noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-4600024730276359547.post-22056139978879000542022-01-05T09:56:00.000+01:002022-01-05T09:56:48.330+01:00Jedz, chudnij i oszukuj?!? Wyznania ptysioholiczki...<p><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEigiF_vgu2XRJ5WVpHtMnJFoTeJSePGjqCd0JMm1iW2SWQtv3gpTm6BiwGIaswKjATktdrt5msauYgjEX9kR-VLfj9LsBY4QGxO9wJ0jnZmBgEMfXuNdfShX4orTloeKiHzjzNQOK5hC93gjuag2C-wxPnF92jnCFGoZ1R8xu79QPIIrIbAFJKwWEk3xg=s518" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="518" data-original-width="447" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEigiF_vgu2XRJ5WVpHtMnJFoTeJSePGjqCd0JMm1iW2SWQtv3gpTm6BiwGIaswKjATktdrt5msauYgjEX9kR-VLfj9LsBY4QGxO9wJ0jnZmBgEMfXuNdfShX4orTloeKiHzjzNQOK5hC93gjuag2C-wxPnF92jnCFGoZ1R8xu79QPIIrIbAFJKwWEk3xg=w345-h400" width="345" /></a></p><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">W tym miesiącu opętały mnie i prześladują myśli, artykuły, rozmowy o jedzeniu i dietach. Czyżby jakieś klepki nie wróciły na właściwe miejsce w nowym roku, a może zostałam ofiarą jakiego przekazu podprogowego? Czasami czytuję magazyn „Charaktery” i natknęłam się tam na ciekawy artykuł, no właśnie, o jedzeniu, a właściwie o tym jak jeść, by schudnąć? Dla mnie istotne jest słowo „JEŚĆ”, bo chudnięcie okupione głodowaniem mnie nie interesuje, jak wiadomo prowadzi tylko do jednego - zamiany w zrzędliwą, agresywną babę. </span></span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Wyniki badań na świecie dotyczące otyłości i nadwagi pokazują, że żyjemy, aby jeść. To mnie akurat nie dziwi, sama kocham jedzenie, ale czy żyję, by tylko jeść…? Mam nadzieję, że nie!</span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Dlaczego zjadamy za dużo? Jak to w świecie przyrody bywa, nie jesteśmy doskonali - nasze zmysły odbierają ogromną ilość informacji, dlatego część z nich jest przyswajana bezwiednie, automatycznie, a co za tym idzie nie kontrolujemy ich - to z kolei prowadzi do przekształcenia ich w nawyki, a te bardzo trudno zmienić. Ta nieświadomość dotyczy również jedzenia - nie zdajemy sobie sprawy z tego, że pochłaniamy więcej niż potrzebujemy. Jeżeli zapanujemy nad nieświadomym przejadaniem się to jesteśmy na dobrej drodze, aby kontrolować naszą wagę bez większego wysiłku.</span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Badania dowodzą, że ludzie nie zauważają tego, iż zjadają posiłek lekko oszukany - to znaczy mający 100-200 kalorii mniej niż zwykle. Jeżeli każdego dnia będziemy się oszukiwać to w ciągu roku możemy stracić od 5 do 10 kilogramów - tylko jak pilnować tego oszustwa? Mój mózg w jakiś dziwny sposób sobie koduje, że go ograbiłam kalorycznie - na przykład używając mniejszej ilości tłuszczu i potem podstępnie szepcze mi do ucha: No, Mała - zjedz ptysiola - przecież obiad okradłaś - to możesz! Myślę, że tutaj w pas się kłania silna wola lub odwrócenie uwagi od zagadnienia i zajęcie się np. sprzątaniem.</span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Przeprowadzono ciekawy eksperyment pokazujący, jak wiele potrafimy zjeść, gdy nie mamy kontroli nad dokładkami. Uczestnicy eksperymentu jedli zupę pomidorową. Jedna grupa dostała ją na specjalnych talerzach, które podstępnie, za pomocą specjalnych rurek, były uzupełniane. Druga grupa dostała normalne talerze. Okazało się, że talerze z rurkami spowodowały zwiększone spożycie zupy - około 525 ml, a z tych normalnych znikało średnio 325 ml pomidorówki. Ciekawostką jest to, że ani jeden uczestnik eksperymentu nie zgłosił, że się najadł. O czym to świadczy? Wielu z nas ocenia wzrokowo, czy napchało brzusio już wystarczająco. Pusta micha oznacza koniec posiłku. Nie jest nowością to, że informacja z żołądka do mózgu na temat sytości dociera dopiero po 20 minutach od rozpoczęcia konsumpcji. Dlatego szybkojedzący są w stanie ocenić stopień swojego nasycenia, tylko i wyłącznie, na podstawie wielkości posiłku. </span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Nasz mózg jest kombinatorem, czasami mam wrażenie, że nieźle nas oszukuje, ale... możemy pobić go jego własną bronią - oszustwem, w tym przypadku jedzeniowym:</span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">- jedz powoli, pozwól żołądkowi powiadomić mózg o tym, że jesteś najedzony,</span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">- nie sprzątaj - jeżeli na stole, podczas spożywania posiłków, zostawiamy resztki (np. obgryzione skrzydełka czy nóżki kurczakowe), opakowania (np. po pizzy) to podobno zjadamy mniej - nasz mózg koduje ilość,</span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">- nie zabraniaj mózgowi przysmaków, zwłaszcza słodyczy; lepiej zjeść, nawet codziennie, kostkę czekolady czy cukierka, niż potem rzucać się jak wygłodniałe zwierzę na cały tort czy fabrykę czekolady,</span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">- zamień talerze, spodki, pucharki i inne naczynia na mniejsze - każdemu się micha cieszy, jak dostaje pełniutki talerz, a nie jakieś pitu pitu na środku ogromniastego talerzora - mózg widzi i myśli wtedy: Mało! Mało! Mało!</span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">- kup kolorowe talerze - kolor talerza ma wpływ na wielkość nakładanych porcji - mocne, kontrastowe kolory sprawiają, że nakładamy sobie o około 20 procent mniej, a intensywny kolor obrusa ogranicza porcje o około 10 procent,</span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">- soki i napoje gazowane pij z wysokich i smukłych szklanek - ze szklanki niskiej i brzuchatej wyżłopiesz bowiem średnio 25 - 30 procent więcej,</span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">- nie daj się zwieść napisom typu „light” na produktach - mózg widzi i już kombinuje: No, przecież to LAJT jest to wciągaj! Wciągaj złociutka!</span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">- zrezygnuj z jedzenia przed telewizorem, komputerem, w samochodzie; posiłki spożywaj w miejscu do tego przeznaczonym, </span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">- lepiej jedz w samotności - im liczniejsze towarzystwo przy stole, tym więcej zjadamy - przy jednym współtowarzyszu pochłoniesz więcej o 35 procent, a gdy co najmniej siedmiu zasiądzie z Tobą to zjesz więcej o 96 procent - o zgrozo! </span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">- spróbuj jeść ręką mniej dominującą - jak miałam niesprawną prawą rękę i musiałam jeść lewą to faktycznie mało jadłam, no ale byłam też zła i głodna!</span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">- unikaj wielkich opakowań - duże znaczy - większe spożycie!</span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">- ukryj smakołyki, przekąski - należy je trzymać w nieprzezroczystych opakowaniach, z dala od miejsc, gdzie spędzamy wolny czas; sama stwierdzam, że miseczka orzeszków stojąca w zasięgu mojej ręki równa się pusta miseczka, a wystarczy, żeby miseczka powędrowała nieco dalej i mój mózg już mnie nie zmusza do spożywania tych wstrętnych orzeszków,</span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">- "klnij" na jedzenie - zauważono również, że używanie słów typu: niedobry, obrzydliwy, brzydki, śmierdzący pod adresem niektórych bomb kalorycznych powoduje, że jakoś nie chce się tak ich zjeść natychmiast i w dużej ilości ;)</span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Może warto niektóre porady wdrożyć i pamiętać o ich realizacji :)</span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><b><span style="font-size: large;"><br /></span></b></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: center;"><b><span style="font-size: large;">Kocham PTYSIE! </span></b></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: center;"><b><span style="font-size: large;">Zgodnie z powyższymi zaleceniami będę spożywać je lewą ręką, </span></b></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: center;"><b><span style="font-size: large;">w samotności, na stole przykrytym obrusem w kolorze agresywnej fuksji, </span></b></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: center;"><b><span style="font-size: large;">na mikro - talerzu w barwach radosnej tęczy, </span></b></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: center;"><b><span style="font-size: large;">przeżuwać długo i namiętnie, by mój mózg zakodował, </span></b></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: center;"><b><span style="font-size: large;">że jeden ptyś jest wystarczającą dawką kalorii, </span></b></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: center;"><b><span style="font-size: large;">aby zaspokoić zachłanną ptysioholiczkę ;)</span></b><br /><b><span style="font-size: large;">Gdyby jednak naszła mnie ochota na kolejnego -</span></b><br /><b><span style="font-size: large;"> to zwyzywam dziada,</span></b><b><span style="font-size: large;"> sponiewieram, aż mu śmietana opadnie ;)</span></b></div>Eve Daffhttp://www.blogger.com/profile/08340106465961557138noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-4600024730276359547.post-12656663975045700982021-12-21T11:54:00.001+01:002021-12-21T11:54:17.046+01:00Makowiec japoński - ciasto sprowadzające na bardzo złą drogę i mordujące wszelakie postanowienia związane z abstynencją słodkościową...<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgYkBIJxQxsco5Vbru9afEs9WPMiwzIhFC0i82Fdfe-j1pQ0S2GTrPIoZkuRep_K3Vyq2eVVVNnKeI5p1SqWhgnATm8wIGxQPMGviohACOx4h_XZPwXEMLJRQmrP-b-Frfuw3UwlSXczqchW4CmKf2BZ-3p6flMuuWQ3TPHoOiBwmZiluU-ouJn3MpLXg=s2946" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2946" data-original-width="2946" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgYkBIJxQxsco5Vbru9afEs9WPMiwzIhFC0i82Fdfe-j1pQ0S2GTrPIoZkuRep_K3Vyq2eVVVNnKeI5p1SqWhgnATm8wIGxQPMGviohACOx4h_XZPwXEMLJRQmrP-b-Frfuw3UwlSXczqchW4CmKf2BZ-3p6flMuuWQ3TPHoOiBwmZiluU-ouJn3MpLXg=w400-h400" width="400" /></a></div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Makowiec japoński to pyszne, proste ciasto i świetna alternatywa dla tradycyjnego makowca. Jest to również ciasto dla leniwych, gdyż nie wymaga wielkich nakładów czasu. Talent cukierniczy też nie jest wymagany, ponieważ niewiele można tu popsuć - no chyba, że ktoś jest bardzo utalentowany w tym kierunku ;)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><b>Składniki:</b></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">1 puszka gotowej masy makowej (użyłam tej z firmy Bakalland)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">6 łyżek kaszy manny</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">5 jajek</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">5 jabłek (średniej wielkości)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">2 łyżki cukru trzcinowego</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">1 małe opakowanie mieszanki bakalii (użyłam egzotycznej mieszanki z Bakallandu)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">kilka kropli olejku waniliowego</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">szczypta soli</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><b>Polewa:</b></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">mleczna czekolada</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">biały lukier w pisaku (można dostać w marketach różne kolory)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Jabłka obieramy i ścieramy na tarce (grube oczka). Białka oddzielamy od żółtek, ubijamy z 2 łyżkami cukru i szczyptą soli na puszystą masę.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Żółtka, masę makową, kaszę, jabłka, mieszankę bakalii i olejek do ciasta mieszamy w osobnym naczyniu.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Następnie dodajemy ubite na sztywną masę białka i delikatnie łączymy z masą makową.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Wykładamy do tortownicy (średnica blaszki - 26 cm) wyłożonej papierem do pieczenia i pieczemy około 45 minut w temperaturze 160°C (z termoobiegiem); czas pieczenia jest zależny od posiadanego sprzętu - należy kontrolować wypiek, żeby nie miał zbyt mocno chrupiącej powierzchni ;)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Po wystygnięciu wyjmujemy z tortownicy, polewamy roztopioną w kąpieli wodnej czekoladą i lukrem; następnie wykałaczką robimy fantazyjne wzorki.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><b>Smacznego</b> 😊😊😊</span></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjfHHxU7oGpjyTnFSoV4KmEgVAgiQ5apz4DWZUpUFwrqdef1CHmkys2WuO1gVCbwkFOhXnCAuowCJ-B9V-5-EEuLCr2AoTdkYkdi3g3axt1AcOVyfo40cgeClbvWx53oRkL44-RpSMzgciBZOQMti_CmhMA8DT8zmJkmCrLQJHANMrdMXLH79dJMq7umg=s3069" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3069" data-original-width="3069" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjfHHxU7oGpjyTnFSoV4KmEgVAgiQ5apz4DWZUpUFwrqdef1CHmkys2WuO1gVCbwkFOhXnCAuowCJ-B9V-5-EEuLCr2AoTdkYkdi3g3axt1AcOVyfo40cgeClbvWx53oRkL44-RpSMzgciBZOQMti_CmhMA8DT8zmJkmCrLQJHANMrdMXLH79dJMq7umg=w640-h640" width="640" /></a></div><p></p>Eve Daffhttp://www.blogger.com/profile/08340106465961557138noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-4600024730276359547.post-52300604641967947412021-12-14T17:38:00.001+01:002021-12-14T17:38:51.204+01:00Gdy nie ma co do gara włożyć, a kiszki marsza grają...<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">W ramach wspomożenia tych, których wena kulinarna opuściła śpieszę z ratunkiem: może komuś przypadnie do gustu moja zupa ogórkowa i tak zwane drugie danie w postaci makaronowej. Wiadomo, że jak człek głodny to i zły, więc taki niezobowiązujący gar zupy można wieczorem zmontować i jadło na dwa dni gotowe. Pomysł na zupę pochodzi ze stołówki szkolnej - zmodyfikowałam ją nieco, ponieważ panie gotujące przepisu w całości zdradzić nie chciały i z przekąsem rzekły, iż sama wymyślę lepiej. Nie wiem czy wymyśliłam lepiej, ale wszystkim smakowało, znaczy się tym wszystkim co się do gara dostali 😉</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div style="text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><b>Zupa z zielonego ogórka z ziemniakami, czosnkiem i koperkiem</b> 😊</span></div><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><div style="text-align: left;"><b>Składniki:</b></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- 2 większe ziemniaki - pokroić w kosteczkę</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- 2 średnie ogórki szklarniowe - zetrzeć na tarce o grubych oczkach</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- pęczek koperku - drobno posiekać</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- 3 ząbki czosnki - drobno posiekać</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- 0,5 szklanki słodkiej śmietany</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- 2 kostki rosołowe lub 1l rosołu, np. z poprzedniego dnia</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- łyżka mąki, użyłam orkiszowej</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- sól, pieprz - do smaku</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Ziemniaki gotujemy w niewielkiej ilości wody aż będą miękkie; następnie dokładamy ogórki, koperek, czosnek, kostkę rosołową (lub rosół), dolewamy wody. W śmietanie rozrabiamy mąkę i dodajemy do zupy. Doprawiamy do smaku i gotujemy kilka minut. Podane składniki wystarczają do zrobienia około 2 litrów zupy. Oczywiście można dodać więcej wody lub rosołu w zależności od tego jak gęstą chcemy mieć zupę.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Zupa ma niepowtarzalny smak i jest ciekawą alternatywą dla zwykłej ogórkowej 🙂</span></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV8DmgzNa9xSZ_opTtrodLO4DtndjKtBW-cO5LpHYUv8PzO-5QHzwjTh16tvWTpzBWXj0O04Lc0KAH1fyvou0QfsbWhq9mIWAsJ5k0_LWleBo00plfvlmKpzLwId95Hn0auD1XExBOt20w/s1440/IMG_20211130_185157_968.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1440" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV8DmgzNa9xSZ_opTtrodLO4DtndjKtBW-cO5LpHYUv8PzO-5QHzwjTh16tvWTpzBWXj0O04Lc0KAH1fyvou0QfsbWhq9mIWAsJ5k0_LWleBo00plfvlmKpzLwId95Hn0auD1XExBOt20w/w640-h640/IMG_20211130_185157_968.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div><div><div><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><b>Makaron pełnoziarnisty penne z sosem pomidorowym i pulpeto-klopsem</b> 😊😋🙂</span></div><div><b style="font-family: trebuchet;"><span style="font-size: large;">Sos pomidorowy:</span></b></div><div><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- puszka pomidorów w całości pelati - 400g</span></div><div><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- 3 ząbki czosnku - drobno posiekać</span></div><div><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- kilka pomidorów suszonych (z oliwy)</span></div><div><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- 4 fileciki anchois</span></div><div><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- 4 łyżki oliwy z pomidorów suszonych</span></div><div><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- sól, pieprz, łyżeczka miodu, oregano - do smaku</span></div><div><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Czosnek chwilę podsmażamy na oliwie z suszonych pomidorów; dorzucamy pomidory z puszki i suszone, fileciki anchois; po kilku minutach dokładamy przyprawy i wcześniej zrobione klopsy; dusimy wszystko na małym ogniu około 20-30 minut.</span></div><div><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Pulpeto-klopsy można zrobić z ulubionego mięsa mielonego lub tego, które zostało na przykład z rosołu; mięso należy wymieszać z podsmażoną wcześniej cebulką, dodać jajko, przyprawy (sól, pieprz) i w razie potrzeby trochę tartej bułki; uformować kotlety i smażyć na tłuszczu kilka minut z każdej strony aż będą złocisto-brązowe.</span></div><div><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Makaron penne gotujemy według przepisu z opakowania.</span></div><div><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Danie można wzbogacić dodatkiem jogurtu i posypać natką pietruszki lub listkami bazylii.</span></div><div><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Smacznego 😊</span></div></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieFntP7cODFgYhenTJKkSsvYky4O9-Be_Jd14edmgGn9HW5mI2PbNcOUk1SBmkr0rumdmrBaVLFzw-4UfrkxIvs2i6j5BPz1isiGKV9_WqcVHcD3DsfDd_uJvyOIT35R-6Ok7_fvWlUybL/s1440/IMG_20211208_171116_928.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1440" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieFntP7cODFgYhenTJKkSsvYky4O9-Be_Jd14edmgGn9HW5mI2PbNcOUk1SBmkr0rumdmrBaVLFzw-4UfrkxIvs2i6j5BPz1isiGKV9_WqcVHcD3DsfDd_uJvyOIT35R-6Ok7_fvWlUybL/w640-h640/IMG_20211208_171116_928.jpg" width="640" /></a></div><br /><p></p>Eve Daffhttp://www.blogger.com/profile/08340106465961557138noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4600024730276359547.post-57807823691424272112021-11-01T10:38:00.000+01:002021-11-01T10:38:47.516+01:00Uciekająca kiełbasa, wszędzie drzewa i bierz pączki jak dają...<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Dzisiejsza opowieść rozpocznie się od wątku kiełbasianego... Zginęło Wam kiedyś w chacie pęto kiełbasy? Ledwo rozpoczęte, nowiuśkie pętko smakowitej, podsuszanej, surowej kiełbuni? U nas zginęło! Kiełbasa zagościła w domostwie we wtorek, w środę rano już jej nie było, a znalazła się w piątek. Po licznych dywagacjach na temat możliwych dróg ucieczki pętka, ewentualnych włamań i innych zjawisk, w tym tych nadprzyrodzonych, zostałam posądzona o zeżarcie towaru w całości pod osłoną nocy, tudzież wyrzucenie go w amoku do śmietnika... Zagadkowe zniknięcia kiełbas do tej pory nie wystąpiły w moim życiorysie, więc bezczelne posądzanie mnie o te wszystkie podłe akcje dotknęło mnie dogłębnie ;) W każdym razie, żeby wątku niepotrzebnie nie rozwlekać, pętko znalazł w piątek Marian w szufladzie z tak zwanymi szpargałami. Leżało spokojnie pośród nożyczek, nici, papierów do pieczenia i innych dupereli. Oczywiście nikt się nie przyznał do ukrycia kiełbasy w szufladzie, ale ja tam swoje wiem ;) Nie od dziś wiadomo, że mężczyźni częściej cierpią na sklerozę i ukrywają kiełbasę w szufladach ;)</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Po tych, jakże wyczerpujących, kiełbasianych przeżyciach postanowiliśmy nawiedzić sobotnią porą Karkonosze i zdobyć Szrenicę. Podczas pokonywania kolejnych kilometrów towarzyszył nam przecudnej urody wschód słońca... Starałam się jak mogłam uwiecznić ów przecudnej urody wschód, ale wiecie jak to jest fotografić w samochodzie jak telepie na prawo i lewo, więc wybrnęłam z tego tak jak widać poniżej :) </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYJp7alDu-Vq8ffJ93TdzlHmpdhrmPfSbTEt_stZSCZUaOQTqFhJyJUuYl1RDRWXUvIa0sTPAT_WmYal5IjGiQGGiELbI02MYcChS7xbT6FEyzUDCAa4rYmDHLj1X-WYUME0jg9Ypi1EJJ/s2048/IMG_20211031_152201_362.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="2048" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYJp7alDu-Vq8ffJ93TdzlHmpdhrmPfSbTEt_stZSCZUaOQTqFhJyJUuYl1RDRWXUvIa0sTPAT_WmYal5IjGiQGGiELbI02MYcChS7xbT6FEyzUDCAa4rYmDHLj1X-WYUME0jg9Ypi1EJJ/s320/IMG_20211031_152201_362.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Po dotarciu na miejsce poszlim na szlak wiodący niestety pod górę, co dało mi się we znaki i od czasu i do czasu rzucałam w próżnię: Pierdolę! Dalej nie idę! Ale tak zazwyczaj jest jak się trza namordować i cielsko zmusić do wysiłku. Na osłodę raczyłam się herbatką z termosu i bułkami nabytymi w piekarni. Zachciało mi się też spontanicznie ciepłych pączków, ale Marian mnie zwyzywał, że teraz to mam się wypchać, bo jak chciał kupić w pączkarni w Szklarskiej Porębie to się darłam, że żadnych pączków jeść nie będę! Mężczyźni to jednak mało rozumne stworzenia są: przecież wiadomo, że jak baba mówi nie to znaczy tak ;) </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">W każdym razie poza wizjami spożywczymi na trasie oddawałam się fotografii drzewnej i nie tylko drzewnej. </span></div><p style="text-align: left;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsJqN_NuBMtoqiZ2l7lNzUXitewbQgu_ay5ZstGRODQ2wpCrbj1r-en3MZY7F36drlNijLike3JO9v3bq_d67KDewdhfbL2PPbvTxXcEsGvpwaegrVFqN9Nj4BJSimTympccqFfv5MEXB9/s2048/IMG_20211031_152505_267.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="2048" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsJqN_NuBMtoqiZ2l7lNzUXitewbQgu_ay5ZstGRODQ2wpCrbj1r-en3MZY7F36drlNijLike3JO9v3bq_d67KDewdhfbL2PPbvTxXcEsGvpwaegrVFqN9Nj4BJSimTympccqFfv5MEXB9/s320/IMG_20211031_152505_267.jpg" width="320" /></a></div><p style="text-align: left;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCAQTrV2t4V_04A4t32ojC2MfBgBAGBgY4WdoqY7mSCAHjRKngvH-Wk3O69F3ZcLDwfHH9dSJ5im3o6L1PRJUOBLvNYfZ0m9cciqE9j97rCvWEE2pc5Q2ahyoL9x6HZRiVUH213jQdnYMB/s2048/IMG_20211030_193445_193.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="2048" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCAQTrV2t4V_04A4t32ojC2MfBgBAGBgY4WdoqY7mSCAHjRKngvH-Wk3O69F3ZcLDwfHH9dSJ5im3o6L1PRJUOBLvNYfZ0m9cciqE9j97rCvWEE2pc5Q2ahyoL9x6HZRiVUH213jQdnYMB/s320/IMG_20211030_193445_193.jpg" width="320" /></a></div><p style="text-align: left;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguSXzkDuN9ZfrRkdX0DmGnvF3BRE9-1qf1TUxWPbZkQ5Y4Fd-Kg7p-ImanpKESBYYzpL4e3AtlAPp7hpQc9y06X-XfRkcONED4vjLE_0R-R36XJgANtUtboHW3GS2B_fdGpf2TjrrJtIaK/s2048/IMG_20211030_105547.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="2048" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguSXzkDuN9ZfrRkdX0DmGnvF3BRE9-1qf1TUxWPbZkQ5Y4Fd-Kg7p-ImanpKESBYYzpL4e3AtlAPp7hpQc9y06X-XfRkcONED4vjLE_0R-R36XJgANtUtboHW3GS2B_fdGpf2TjrrJtIaK/s320/IMG_20211030_105547.jpg" width="320" /></a></div><p style="text-align: left;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiU_9TVN-k3t0J6vAdfyqYeh1K6iQj0d6WVI3lySPqmhjI-MtD-SKFMJfejQizQ1TiWA1a4ZCuvH43dElWqKfS7omXUZ2T1AM3IED0tMMxZfqaMa5AE3Y22Nwje1EsGxijgh3mDbx-uorwM/s2048/IMG_20211030_182703_376.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="2048" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiU_9TVN-k3t0J6vAdfyqYeh1K6iQj0d6WVI3lySPqmhjI-MtD-SKFMJfejQizQ1TiWA1a4ZCuvH43dElWqKfS7omXUZ2T1AM3IED0tMMxZfqaMa5AE3Y22Nwje1EsGxijgh3mDbx-uorwM/s320/IMG_20211030_182703_376.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div style="text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibgtH4YL_Dg-Ts5mhH2V-I74W0esvakSytw_SUyd9A_79X-7XDfCAV-tudRjKEM6_SvapcrERtlDyMFk8i6ltZwvHxkYBGr5cLhfSMWFT0rlmL5THp057DmSWwBdmh_tKFXkOOE7uf6c-z/s2048/IMG_20211030_114641.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="2048" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibgtH4YL_Dg-Ts5mhH2V-I74W0esvakSytw_SUyd9A_79X-7XDfCAV-tudRjKEM6_SvapcrERtlDyMFk8i6ltZwvHxkYBGr5cLhfSMWFT0rlmL5THp057DmSWwBdmh_tKFXkOOE7uf6c-z/s320/IMG_20211030_114641.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Nadszedł też szczęśliwy moment zdobycia szczytu, na którym to wiało tak, że resztki rozumu potracilim, ale i tak było warto. Znaczy się wiało od podnóża do szczytu, ale im wyżej tym większa siła sprawcza wiatru była. Natomiast słońce świeciło jak dzikie, a dookoła roztaczała się panorama pocztówkowa. Mój zachwyt nad pięknem przyrody objawił się w całej okazałości, więc musiałam usiąść za winklem schroniska, żeby mnie nie porwało w siną dal ;)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">To tyle w związku ze wspomnieniami z ostatniego tygodnia. Obiektywnie stwierdzam, iż Dolny Śląsk chwycił mnie mocno za serce i już nie płaczę po kątach po tym jak porzuciłam Górny Śląsk ;) Jakość powietrza mają tutaj zdecydowanie lepszą, tylko te znikające kiełbasy mnie niepokoją :D </span></div></div></div></div></div><p></p>Eve Daffhttp://www.blogger.com/profile/08340106465961557138noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-4600024730276359547.post-25026293152635870562021-10-17T15:41:00.002+02:002021-10-17T15:46:18.161+02:00Usiadła baba i myśli nad pierdoletami pani Malinowskiej...<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh_NGQrK6QgimvuORSrRLicQN8bpyzPpDvlT3bgTC3LCRQAO5FsoeEXAMBBWegRj3lxm4zqsJ_4DnmEM2pW4wWi5k7CEQ4Xi_87Doj8q4ynYJR-Af8nQ4ErbxuJAyEhd3LuJ_5Qcbys4pO/s2048/mis.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1714" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh_NGQrK6QgimvuORSrRLicQN8bpyzPpDvlT3bgTC3LCRQAO5FsoeEXAMBBWegRj3lxm4zqsJ_4DnmEM2pW4wWi5k7CEQ4Xi_87Doj8q4ynYJR-Af8nQ4ErbxuJAyEhd3LuJ_5Qcbys4pO/w335-h400/mis.jpg" width="335" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Usiadła baba i myśli nad upływem czasu, osiągnięciami życiowymi i innymi pierdoletami pani Malinowskiej. Zajęcie pozycji siedząco-kanapowej składnia do zagłębienia się w najczarniejsze zakamarki duszy, co nie zawsze jest zjawiskiem pożądanym, gdyż może doprowadzić nas do wniosków zgubno-destrukcyjnych lub wzmożonego popędu w kierunku sypania łba przysłowiowym popiołem w chwilach głęboko-refleksyjnych. Wychodzi na to, że lepiej za dużo nie myśleć ;) To tak tytułem wstępu mi się napisało, po długiej przerwie... Długie przerwy w blogowaniu są moją specjalnością - takie poczyniłam spostrzeżenia prosto z natury wzięte, a że z wykształcenia jestem biologiem to obserwacje prosto z natury mam w jednym palcu lewej stopy ;). Niestety jestem dziadongiem, któremu nie po drodze z tak zwanym systematycznym czynieniem zamierzonych przedsięwzięć ;) Często patrzę z zazdrością i podziwem zaopatrzonym w stosowny wytrzeszcz gałek ocznych (czy są inne gałki niż oczne...? chyba są, na przykład lodowe, ale czy zastosowanie gałek lodowych w tym momencie miałoby jakikolwiek sens...?) na blogi, które mają właścicieli wyposażonych w zjawisko porządnej systematyczności. Ja to taki macoch wstręciuch jestem - utrzymuje to moje blogowe dziecko w stanie zawieszonej agonii: za dużo by zemrzeć, za mało by żyć pełną piersią. Mój nieszczęsny blog żyje połową obwisłej piersi i obawiam się, że musi się z tym pogodzić, gdyż matka jego wyrodna i nie zanosi się chyba na poprawy ;)</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Tym, którzy tu czasem wpadają lub piszą do mnie mailowo, że dlaczego ja tak mało piszę chciałam rzec, że mój korpus zalewa w tych wszystkich momentach fala wstydu, gdyż niewiele mam na swoje usprawiedliwienie. Udało mi się jako tako wyjść na ludzi i rozprawić z boreliozą w wydaniu mózgowym, więc może mój mózg po tych wszystkich naprawach zmieni podejście w wyżej poruszanych kwestiach. Na osłodę wstawiam fotografię uczynioną pod wpływem zetknięcia się z jednym z moich zakupów poczynionych porą letnią - był to niezwykle gustowny kapelusz plażowy zaopatrzony w opcję metalowych kółeczek - kusiło mnie by dżdżownice sobie powywieszać, ale zwyciężyła opcja miłosierdzia mówiąca o tym, że nie wolno istot żywych męczyć w celach rozrywkowych, w innych zresztą też nie można. A że ja rzadko pozuje do zdjęć normalnie to fotografia w pełni oddaje moje nastawienie do pozowania :) Osobisty chłop domowy, zwany Marianem obwieścił, że to wypisz, wymaluj misiek Paddington - kto nie zna to jest podobizna poniżej ;) No nie wiem, nie wiem; nie obraziłam się, ale ja tam podobieństwa nie widzę ;) </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">W tym całym bajzlu niepokojące jest to, że wiek nie skłania do bycia poważnym - skończywszy jakiś czas temu lat czterdzieści i kilka odkrywam każdego dnia, iż głupota mnie nie opuszcza, a wręcz czasami przybiera na sile ;) Obawiam się, że jako staruszka poruszająca się z wykorzystaniem dodatkowych podpór będę równie rozwinięta w temacie bycia poważnym i dorosłym jak aktualnie ;) I tym optymistycznym akcentem zakończę te wywody niedzielne i nie pozostaje mi nic innego jak życzyć wszystkim dystansu do siebie i otoczenia :) </span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8rAnGjj7p7mds1LENpY65l4It0rdfKrOIGtjmnUpIWCN6ebHw2RXNaE_cxSbbbtcYqW4YVD-FwbRCiPI2_rEXwcKDa6s8kvNHmW9i02GdC3-38gT1Dq9r29VOth3e5XBP9iNllxCkfYKO/s703/mis.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="703" data-original-width="561" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8rAnGjj7p7mds1LENpY65l4It0rdfKrOIGtjmnUpIWCN6ebHw2RXNaE_cxSbbbtcYqW4YVD-FwbRCiPI2_rEXwcKDa6s8kvNHmW9i02GdC3-38gT1Dq9r29VOth3e5XBP9iNllxCkfYKO/w319-h400/mis.jpg" width="319" /></a></div><p></p>Eve Daffhttp://www.blogger.com/profile/08340106465961557138noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4600024730276359547.post-64184194181890617402021-10-03T14:40:00.002+02:002021-10-03T14:40:59.159+02:00Buszujący w warzywach i adopcja sklepowa...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPXGZAYETZgXxqhyvqHYkF_kCISiDUEeX5KwJzdgNhLPtNpwrj_4SQvMt1h4msxc-vRJzhKu_Xx_BTexIlsFvH2_nE_fr7SHFqvz0OwumSTFAUfDzPZyuBN2lNzg6VG2JX8bAcA1JqYXkG/s1600/%C5%82obuz.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPXGZAYETZgXxqhyvqHYkF_kCISiDUEeX5KwJzdgNhLPtNpwrj_4SQvMt1h4msxc-vRJzhKu_Xx_BTexIlsFvH2_nE_fr7SHFqvz0OwumSTFAUfDzPZyuBN2lNzg6VG2JX8bAcA1JqYXkG/s1600/%C5%82obuz.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: large;">- Pani zabierze tego dzieciaka! Nie widzi Pani, że towar niszczy?!? - słyszę za plecami, zajęta oglądaniem półki sklepowej z przyprawami (w Lidlu).</span></div><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><div style="text-align: justify;">- Ale to nie mój dzieciak! - prawie morduję babę wzrokiem.</div><div style="text-align: justify;">- Aha! Taki podobny to myślałam, że Pani!</div><div style="text-align: justify;">Zwracająca uwagę odchodzi, a ja z zaciekawieniem przyglądam się dzieciakowi, którego chciano mi gratisowo przysposobić. Chłopczyk, kilkulatek, z dużym zaangażowaniem grzebie w warzywach i wydłubuje z plastikowego pojemnika pieczarki, a następnie tworzy z nich jakąś kosmiczną układankę na podłodze. Całość przyozdabia kolorowymi papryczkami z sąsiedniej półki. Wokół nie ma nikogo dorosłego, oprócz mnie. Podchodzę do małolata i pytam:</div><div style="text-align: justify;">- A Ty tak sam zakupy robisz? Gdzie mamusia?</div><div style="text-align: justify;">- Nie ma mamusi! I nie robię zakupów, tylko puzluję!</div><div style="text-align: justify;">- Hmm… A może babcia z Tobą przyszła? Tata? - ciągnę dalej wątek.</div><div style="text-align: justify;">- Nie, sam jestem i puzluję! A Ty masz fajną siatkę! Możesz ze mną w siatce puzlować! </div><div style="text-align: justify;">- Wiesz... nie mam czasu puzlować, ale dziękuję za zaproszenie! - uśmiecham się dyplomatycznie i cichaczem znikam za regałem. </div><div style="text-align: justify;">Domyśliłam się, że puzlowanie to pewnie układanie… No, Bożesz Ty mój, jeszcze na starość puzlowania w siatce mi trzeba ;) Nawiedzona przez obywatelski obowiązek poszłam poszukać obsługi sklepowej. Za winklem znalazłam jakąś babkę w stosownym uniformie i mówię:</div><div style="text-align: justify;">- Na dziale warzywno-owocowym macie nieletniego dewastatora warzyw - dokonał już lekkiego spustoszenia w pieczarkach i papryce i twierdzi, że jest sam w sklepie - chyba warto się tym zainteresować?</div><div style="text-align: justify;">Pani, z uśmieszkiem, podziękowała i poszła w kierunku chłopczyka. Po chwili znalazła się mamusia Puzlowacza zwabiona dziwnym poruszeniem wokół jej dziecka, o którym sobie nagle przypomniała. </div><div style="text-align: justify;">Oczywiście wszystko skwitowała tekstem:</div><div style="text-align: justify;">- I o co tyle hałasu?! Człowiek w spokoju dresów nie może pooglądać! Za warzywa zapłacę! Chodź Pawełku!</div><div style="text-align: justify;">Pawełek poszedł z mamusią, ale po chwili już intensywnie buszował w serach, pozostawiony sam sobie. Mamusia dalej w amoku przegrzebywała ciuszki z aktualnej gazetki promocyjnej. Obsługa sklepowa znowu interweniowała, a buszująca w szmatach z obrażoną miną, ciągnąc Pawełka za rękę, udała się w kierunku kasy. Małolat natomiast krzyczał na cały głos:</div><div style="text-align: justify;">- Gupia matka! Gupia matka! Ja chcę do tej pani z siatką! Do paaaaaaaaaaaaani z siatką! Chcę puzlować! </div><div style="text-align: justify;">Wycie nieletniego dewastatora długo jeszcze roznosiło się po sklepie… Ja - pani z siatką, postanowiłam się nie ujawniać i zajęłam się analizą jakościowo-ilościową jaj kurzych z wolnego wybiegu w rozmiarze M i L ;)</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Kiedyś zdarzyła mi się podobna sytuacja - odezwałam się do jakiegoś dzieciątka w sklepie i na tyle przypadłam mu do gustu, że nie chciało iść z rodzicami, tylko trzymało mój kosz zakupowy i ani rusz - wrzeszcząc, że znalazło lepszą mamusię i woli tą lepszą od starej mamusi ;) </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Jaki z tego wniosek? Większość współczesnych dzieci jest po prostu, tak zwyczajnie, spragniona zainteresowania, choćby minimalnego, ze strony dorosłych, a zwłaszcza własnych rodziców :)</div></span>Eve Daffhttp://www.blogger.com/profile/08340106465961557138noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4600024730276359547.post-80283172777108474072021-07-23T11:24:00.000+02:002021-07-23T11:24:44.477+02:00Moje kwiatki posiane na blogach, czyli stara i durna jak odurzony zapachami natury osioł na makowej łące ;)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfLmX3TWF9KsILzp1zYS5lD1AoYcmEdUBo0yNJ_XdKrP_RYm_qsvZ9Rd_Kfo2X_-G7TaDwk7EuRkUWrbp1kwptI-zAf7U71oQMPGq1W7FI9Bqumidvts0LrPx4uILlpijTBkpuQQGN62AA/s1600/hi-wallpapers.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="457" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfLmX3TWF9KsILzp1zYS5lD1AoYcmEdUBo0yNJ_XdKrP_RYm_qsvZ9Rd_Kfo2X_-G7TaDwk7EuRkUWrbp1kwptI-zAf7U71oQMPGq1W7FI9Bqumidvts0LrPx4uILlpijTBkpuQQGN62AA/s1600/hi-wallpapers.jpg" width="640" /></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: left;"><span style="font-size: large;">Pałając się działalnością pod tytułem prowadzenie bloga człowiek z własnej, nieprzymuszonej woli pisze również komentarze na innych blogach. Kiedyś dokonałam przeszukań sieciowych i odkryłam swoje "kwiatki" posiane na obcych polach. Pozwolę sobie je zacytować, gdyż jawi się to jako kolekcja niezwykłych zwierzeń, które wypłynęły z moich niespokojnych trzewi...</span></span></p><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><div style="text-align: justify;">1. Moja rodzina poznała, na szczęście nie na własnej skórze, zabójcze oblicze PRL-owskiego budownictwa… Pewnej nocy spadł cały sufit w naszej łazience – dobrze, że nikogo tam nie było, bo to, co odpadło miało grubość około 1 cm. Oczywiście nikt się nie poczuwał do odpowiedzialności, bo ofiar nie było, to jaki mają Państwo problem.</div><div style="text-align: justify;">Ale znam też radosne oblicze – dzięki "profesjonalnemu" budownictwu mogłyśmy z koleżanką porozumiewać się mówiąc do rurki z centralnego ogrzewania, która biegła w rogu ściany – widocznie nie była omurowana czy obetonowana i szpara znajdująca się w jej sąsiedztwie umożliwiała dysputy moje z sąsiadką mieszkającą piętro niżej :) A, że chodziłyśmy do tej samej klasy to było o czym konwersować, takie PRL-owskie łoki toki :)</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">2. Co do opowieści alkoholowych to jestem, stety lub niestety, z tych co mają łeb jak sklep – genetyka zrobiła swoje – mam to po tatusiu. W związku z tym ciężko mnie spić, no ale mam na swoim koncie wyczyny godne Oskarowej gali: kiedyś na wakacjach w Grecji urządziliśmy sobie z chłopem osobistym tournée po miejscowych dyskotekach; chyba wypiłam sporo jak na mnie, ponieważ następnego dnia dowiedziałam się, iż: zdobyłam złoty medal za taniec na barze, a miejscowe dyskoteki zapraszały nas ponownie – takie odstawiliśmy show (dobrze, że to na obcej ziemi było, bo w ojczyźnie to ze wstydu bym umarła). Poza tym upojona tymi procentami doprowadziłam do tego, że chłop osobisty prawie zszedł na zawał, ponieważ wsadziłam głowę pomiędzy barierki w balkonie i ni cholery nie dało się jej wyjąć ;) Biedak ten mój czerep jakoś wyciągnął, ale już był bliski wzywania pomocy technicznej. Człowiek stary i durny jak osioł na makowej łące ;)</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">3. W zamierzchłych czasach, gdy mieszkałam z rodzicami, robiliśmy, chyba, dziwne rzeczy: z dzieciakami z klatki, w której mi przypadło żyć wymyśliliśmy polowanie na pająki piwniczne, każdy podprowadził z domostwa jakiś słój i łaziliśmy po piwnicach w poszukiwaniu pająków ludojadów – śmiechu przy tym było, że aż łza się w oku kręci z sentymentalnym zawirowaniem. Pamiętam też jak wpadłam na zacny pomysł nałapania dżdżownic i poprzypinania ich klamerkami na sznurach przed blokiem, na których ludność blokowiskowa pranie wieszała :) Matka mnie prawie oskalpowała, jak się dowiedziała, że to ja jestem autorką tej nowoczesnej wystawy ziemnych bezkręgowców ;) To były czasy… :)</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">4. Znajoma ma dwójeczkę ślicznych dzieciątek. Pewnej nocy, jak już ululali z mężem pociechy, postanowili sobie urządzić erotyczny małżeński show… Zapalili świece, erotyczna bielizna, winko, zapach kobiety i pożądania unosi się w powietrzu… Następuje dziki, wyuzdany seks i… do pokoju włazi ich córka – 4-ro latka, zaspana, z tekstem, że miała okrutny sen i potrzebuje ululania. Znajomi oczywiście przerwali romantyczne uniesienia i idą z córcią do jej pokoju; dziecię usypia, a oni odetchnęli z ulgą, że nie musieli nic tłumaczyć… Następnego dnia… Ranek… Z pokoju wyłania się córcia i od progu pyta: Mamusiu, a pamiętasz, jak w nocy tak strasznie dyszałaś??? Co Ci było??? Mamusia zbladła, ale uruchomiła wszystkie szare komórki i rzecze: Wiesz, tyle świec się paliło, a one tlen zabierają… i mamusia się dusiła z braku tlenu…</div><div style="text-align: justify;">Dziecko od tej pory ma traumę i gasi wszystkie świeczki ;)</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">I mój ulubiony przykład pytania od starszych dzieci: dawno temu, na praktyce prowadziłam lekcję o układzie rozrodczym człowieka… aż tu nagle pada pytanie:</div><div style="text-align: justify;">- Proszę Pani, a czy to prawda, że sperma wybiela zęby?</div><div style="text-align: justify;">Prawie padłam z wrażenia pod biurko, ale zachowawszy resztki zimnej krwi odpowiedziałam, że najnowsze badania naukowców nie mówią nic na ten temat :) O osobistych przeżyciach nie wspominałam, a dziecięcia nie dopytywały ;)</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">5. Skąd ja to znam… Zdesperowana, ze śliną toczącą się z pyska, byłam w stanie biec w piżamie w środku nocy do Tesco 24h. Teraz mieszkam w miejscu, gdzie nawet nocnego nie ma w zasięgu ręki, więc pozostaje mi czynna napaść na sąsiadów. „Chorzy” na przypadłość słodyczową nie są rozumiani przez osoby, które nie znają tego bólu; ja podobno nawet robię specjalną minę jak mam głód i specjalną minę jak dopadnę już coś słodkiego. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">6. Twój wpis odświeżył i w mojej łepetynie traumatyczne przeżycia fizjologiczne... Z moczem podchodzącym już do mózgu szukałam zjazdu na stację benzynową lub cokolwiek, pobiłam wtedy wszelakie rekordy prędkości, a jak dopadłam jakiegoś Orlena to byłam w stanie wymordować wszystkich ludzi z kolejki do WC. Zaspokojenie prymitywnej potrzeby robi z człowieka zwierzę ;)</div><div style="text-align: justify;">Druga sytuacja dotyczy sprawy grubszego kalibru, nazywanej u mnie w domu – dwójką; opiszę ją ku przestrodze... Któregoś razu wybrałam się do rodziców piechotą, jakieś licho podkusiło mnie, żeby sobie kupić w warzywniaku paczkę moreli, którą spożyłam po drodze; posiedziałam u rodzicieli z godzinkę i wracam… Idę sobie, idę i czuję, że coś chce natychmiastowo opuścić moje jelita; bieg nie wchodził w grę – pogorszyłoby to zapewne sytuację; do domu, mojego i rodziców za daleko, krzaków nie ma, same łyse bloki dookoła, udało mi się wypatrzyć samotnie stojące garaże i tam, pomiędzy nimi, niestety, dokonałam spustoszenia. Jeżeli ktoś nie jadł suszonych moreli w większych ilościach to ostrzegam: działa z opóźnieniem, ale wyrywa z butów i nie ma zmiłuj, katastrofa pełną du.ą ;)</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">7. Pamiętam taki kawał ze szkoły podstawowej: Małgosia ma pierwszą miesiączkę. Nie wie biedna co się stało i pokazuje Jasiowi swój problem. Jasiu ogląda z wielkim zainteresowaniem, kiwa głową i rzecze z miną znawcy:</div><div style="text-align: justify;">- Nie wiem… nie wiem… Jak na mój gust to ci jaja urwało!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">8. Co do śmiesznych nazw produktów to mnie bawią: „Leśne skarby” – mój mózg uparcie wiąże te skarby z paniami lekkich obyczajów, które stoją przy leśnych dróżkach w oczekiwaniu na tirowych amantów. „Leśne skarby” to seria grzybów marynowanych; można nabyć w marketach. Grzyby marynowane w kontekście higieny osobistej tych Pań też mi się dobrze nie kojarzą ;)</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Z nazwą OSRAM kojarzy mi się baton MARS; kiedyś dziecko znajomych mówi do mnie: A wie Pani, że od tyłu to SRAM? Dobrze, że wtedy nic nie miałam w buzi, tylko ślinę, bo dziecko mogłoby bez oka zostać :) Nie tyle rozbawiło mnie to SRAM, co tekst „od tyłu sram”; no ja też sram chyba od tyłu – jak każdy ;) Nie wiem, też jakoś wszędzie widzę fizjologię obdartą z romantyzmu.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Przypomniały mi się jeszcze wina „rasowe”, zwane jabolami, mózgojebami, bełtami i tym podobnymi. Bywałam czasami na różnych wsiach, nie będę pisać w jakich regionach Polski i moimi idolami, jeśli chodzi o nazwy tych specjałów były:</div><div style="text-align: justify;">- „MAMROT” – no nazwa adekwatna, po większej ilości człek jedyne, co czynił to mamrotał, ale w smaku nie najgorsze, muszę rzec ;)</div><div style="text-align: justify;">- „SPERMA SZATANA” – nie miałam odwagi próbować; mój, wtedy, niewinny, dziewiczy mózg nie zniósłby faktu niepokalanego poczęcia przez żołądek i narodzenia pomiotu szatana ;)</div><div style="text-align: justify;">- „CZAR TEŚCIOWEJ” – nie wiem z czego toto było, nie wnikałam, ale może po wypiciu obraz teściowej zyskiwał w oczach pijącego ;)</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Mieszkałam kiedyś dość blisko sklepu „Piotr i Paweł” i tam na dziale mięsno-wędliniarskim mieli prawdziwe cuda:</div><div style="text-align: justify;">- salami bumerang (niestety po sklepie nie wolno rzucać),</div><div style="text-align: justify;">- wędzonka z liszek (no liszki trochę oblechowate są, więc pewnie mniam, mniam ta wędzonka),</div><div style="text-align: justify;">- szynka z liściem (ciekawe jakim? marihuanka?),</div><div style="text-align: justify;">- smakołyk puchatka (nie, nie, nie jest to kiełbasa wypełniona miodem),</div><div style="text-align: justify;">- kiełbasa palcówka polska :) (była smaczna, ale zawsze miałam problem natury egzystencjonalnej, aby prosić panią ekspedientkę o palcówkę ;D, bo to na dziale z obsługą się mieściło).</div></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">Ciąg dalszy być może nastąpi ;)</span></div>Eve Daffhttp://www.blogger.com/profile/08340106465961557138noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-4600024730276359547.post-11847118869323126372021-04-01T13:17:00.000+02:002021-04-01T13:17:19.492+02:00Bikini na twarz, małe stopy i kaczy chód - oto recepta na dobre zamążpójście...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsw6960549FYWi_KwFHXd6iP4W5bWznQkizKJCdqFu7vJ_BmxL2Nr5ls94oxZVYilWLGChyphenhyphenLmjmoYngMGfP1Evdak0GG5ZeQ-gTG1yy_quCvOa8mp6B7yUygjIBzfGbHFjR4un4UOYv4yf/s1600/facekini.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsw6960549FYWi_KwFHXd6iP4W5bWznQkizKJCdqFu7vJ_BmxL2Nr5ls94oxZVYilWLGChyphenhyphenLmjmoYngMGfP1Evdak0GG5ZeQ-gTG1yy_quCvOa8mp6B7yUygjIBzfGbHFjR4un4UOYv4yf/w400-h265/facekini.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: center;"> <span> </span><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: center;">Grafika: www.wiz.pl</span></p><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><div style="text-align: justify;">Każda kobieta chce wyglądać dobrze, a jak mówi, że nie chce wyglądać – znaczy się kłamie. Ostatnio przypomniał mi się wątek chiński w moim życiorysie i pewien artykuł czytany w "Wiedzy i Życiu" o tym, ile jesteśmy w stanie znieść w imię piękna. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Wracając do moich „ulubionych” Chin to pozwolę sobie zacytować stosowny fragment tegoż artykułu: </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">„Spacerując po plaży w nadmorskiej miejscowości Cingtao w Chinach, można oniemieć z wrażenia na widok tamtejszych plażowiczek. Wiele z nich nosi bowiem na twarzy nylonową kominiarkę, nazywaną popularnie face-kini (bikini na twarz). Rzesze kobiet z chińskiej klasy średniej, a także te, które do niej aspirują, traktują ochronę przed słońcem niemal jak fetysz, podobnie jak przeznaczony do tego celu sprzęt. Opalenizna na twarzy kojarzy się w Chinach z prowincjonalnym pochodzeniem i pracą w polu.”</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Fetyszystek wyżej opisywanych na żywo w Chinach nie widziałam, ale obsesja dotycząca białej jak mąka karnacji jak najbardziej rzuciła mi się w oczy i na oczy. Chińczycy, gdy tylko słońce wyjrzało zza chmur, wydobywali parasolki – szczególnie kobietki. Nie mam nic przeciwko parasolkom, ale z racji na to, że jest to naród wzrostu siedzącego psa to druty tych parasolek, często i gęsto, dziubały w głowę i poniżej, co soczyście komentowałam używając wyszukanej łaciny poetyckiej – przynajmniej tak sobie mogłam ulżyć w cierpieniach. W związku z tym, że mieliśmy opalone twarze (ja i inni uczestnicy wyprawy na chińską ziemię), mogłam przypuszczać, że takie ewenementy przyrodnicze rodem z kraju Chopina kojarzyły się autochtonom z robolami polowymi pierwszej kategorii, co to bez pługa nawet do toalety nie chodzą.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ale wróćmy do wątku głównego… Niestety, face-kini to akurat jeden z łagodniejszych przykładów poświęceń składanych na ołtarzu mody:</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Kilka lat temu „świat obiegła wiadomość o Jian Fengu, Chińczyku, który pozwał swoją żonę (niezwykle urodziwą) za to, że ta urodziła mu brzydkie dziecko. Przyparta do muru kobieta przyznała, że wydała krocie na kilkanaście operacji plastycznych, które odmieniły ją nie do poznania. Feng postanowił ją ukarać i złożył pozew o odszkodowanie, które w dodatku wygrał. Ta niesamowita historia to chwyt marketingowy jednej z chińskich klinik specjalizujących się w zabiegach chirurgii estetycznej. „Jedyne, czego musisz się obawiać, to fakt, że kiedyś na świecie pojawią się twoje dzieci!” – głosi jej hasło reklamowe. Sama historia nie jest jednak nieprawdopodobna. Chińscy celnicy wielokrotnie spotykali się z sytuacjami, kiedy w czasie odprawy paszportowej nie mogli poznać powracających do kraju obywateli, którzy po zagranicznych operacjach wyglądali zupełnie inaczej niż przed opuszczeniem kraju.”</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Tutaj też moja złośliwa natura, która czasami wyłazi na wierch i kwiczy jak zarzynane prosie, uczepi się tym razem naszego kraju. Ileż to razy spotkałam się z przypadkiem kobiety, która bez makijażu do ludzi nie wychodzi, a co za tym idzie - bidula przyszłego kandydata na męża poznaje w makijażu, randkuje w makijażu, bierze ślub w makijażu, współżyje w makijażu, rodzi dzieci w makijażu i cóż się potem okazuje… Że dzidzia jakaś takaś nie podobnaś do ślicznej mamuni… O przypadkach pozwania w Polsce, z tego tytułu, nie słyszałam ;)</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Po raz kolejny powróćmy do wątku:</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">„Bardzo popularnym zabiegiem, nie tylko w Chinach, jest sztuczne wydłużanie nóg. Wysoki wzrost to po bladej cerze kolejny najbardziej pożądany atut. Pacjenci godzą się więc na łamanie kości, by dodać sobie kilka centymetrów. Zabieg jest niezwykle bolesny i skomplikowany: lekarz dłutem chirurgicznym łamie obie nogi i zakłada na nie specjalny ortopedyczny stelaż, rozciągający kończyny przez kolejnych dziewięć miesięcy. W tym czasie w powstałej między kośćmi przerwie formuje się nowa tkanka. Zwolennicy tej metody – wśród nich coraz więcej jest Rosjan – zapewniają, że dzięki zabiegowi można dodać sobie nawet 10 cm. Okaleczanie nóg dla urody nie jest w Chinach niczym nowym. Od setek lat (ostatnie przypadki zdarzały się jeszcze w latach 50. ub. wieku) panował tam zwyczaj krępowania kobiecych stóp. Dziewczynkom we wczesnym dzieciństwie matki owijały stopy bandażami, zaginając przy tym ich palce i łamiąc kości śródstopia. Wszystko przez to, że mała stopa i kaczkowaty chód pobudzały erotycznie tamtejszych mężczyzn, gwarantując dobre zamążpójście. Dowodem na to, że operacje estetyczne są w Państwie Środka powszechnie akceptowane, są m.in. wybory „Miss Plastic Surgery”. Nowy konkurs piękności zorganizowano po tym, gdy 18-letniej kandydatce Yang Yuan zabroniono udziału w wyborach miss Chin, ponieważ odkryto, że ma ona za sobą 13 operacji plastycznych.”</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Jak to dobrze, że ja się w tych Chinach nie narodziłam, bo wizja wdrażania w życie tych zjawiskowych metod na upiększanie kojarzy mi się tylko i wyłącznie ze scenariuszem kiepskiego horroru.</div></span>Eve Daffhttp://www.blogger.com/profile/08340106465961557138noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-4600024730276359547.post-36636442947459162752021-03-24T12:37:00.001+01:002021-03-24T12:37:12.978+01:00Miś polerant i inne dziubdziusie drogowe...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcNFZjsmCFOrCuqXysAGA2LlZ_sp3ZAvMJf5a4V-vxsC01Lo_EgRWb-ZodJCZZzWhKAiL-UX99xQij9s0FStoLAnYD4TFTnrnZVK-jepl7t2yUeoMoNF2Us0F979kZPvfhBBxcahsww2h-/s1600/kierowca.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="260" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcNFZjsmCFOrCuqXysAGA2LlZ_sp3ZAvMJf5a4V-vxsC01Lo_EgRWb-ZodJCZZzWhKAiL-UX99xQij9s0FStoLAnYD4TFTnrnZVK-jepl7t2yUeoMoNF2Us0F979kZPvfhBBxcahsww2h-/s1600/kierowca.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">Dziś słów parę o kierowcach i całym tym bajzlu, który można spotkać na drogach wszelakiego typu. Obiektywnym okiem patrząc nie nazwę się wirtuozem kierownicy, w tym temacie pokora i skromność zawsze wskazana: prawo jazdy zdobyłam będąc już w sędziwym wieku, czyli mając lat 28; w moich zamierzchłych czasach ludzie mieli prawko w wieku 17 lat. Nie chwaląc się, zdałam za drugim razem, ale wielkiej miłości do bycia kierowcą początkowo u siebie nie zanotowałam; po wielu latach jeżdżenia mogę powiedzieć, że lubię to robić; nie boję się jeździć w nowe miejsca, nie wpadam w panikę w sytuacjach trudnych – jeżdżę, bo naprawdę to lubię. Dorzucę też trochę statystyki: mandat dostałam raz w życiu, wypadków i kolizji z własnej winy: zero. Zatem uważam się za w miarę ogarniętego użytkownika drogi. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">Nie jeżdżę wulgarnie, chamsko, szpanersko, bezmyślnie, idiotycznie, pod wpływem alkoholu, itp., itd. </span><br /><span style="font-size: large;"><br /></span><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">Natomiast doznaję ciężkiej słabizny zderzając się z niektórymi kierownikami samochodów:</span><br /><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: large;">- jadę sobie za przypadkiem drogowym A, przypadek jedzie, nawet jak na moje oko, dość niemrawo; zaznaczam, że demonem prędkości nie jestem; zatem postanawiam przypadek A wyprzedzić; zabieram się dynamicznie za wspomnianą czynność i cóż się okazuje: przypadek A doznaje olśnienia, dokonuje wiekowego odkrycia i postanawia nagle wykorzystać maksymalną moc swojej bryki, dodaje gazu i w żaden sposób ja tym swoim, nie najgorszej jakości, rzęchem, nie jestem w stanie wykonać manewru wyprzedzania, co powoduje, że jestem zmuszona powrócić na pas drogi, z którego wystartowałam; dla mnie niebezpieczne chamstwo drogowe, a nierzadko spotykane…</span></div><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="font-size: large;"></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">- spotkanie z lanserem drogowym – koleś (nie spotkałam kobiety w takiej roli) siedzi mi na bagażniku, jakby mógł to wjechałby tym swoim przedłużeniem penisa w mój samochodzik, przebierając przy tym nogami na drodze w centrum miasta; rozumiem, że ciśnienie ma spore na zaprezentowanie możliwości swojej bryki, a tu takie ograniczenia na trasie - trafił się ruch, godzina szczytu i inne duperele skutecznie miażdżące możliwości wylansowania swojego mechanicznego cudeńka. Pozostawiam bez komentarza…</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">- niedzielni kierowcy... O matko i córko! – wyprowadzi na wybieg taki lub taka, najczęściej w weekend lub święta, ten swój wypolerowany ściereczką z mikrofibry samochodzik i jedzie tak, że nawet mnie, niespotykanie spokojnemu człowiekowi, w gaciach się gotuje; z namaszczeniem wprowadza ten swój wózek w zakręty, tak jakby źdźbło trawy rosnące na uboczu miało porysować wypolerowaną karoserię, a podmuch wiatru zostawić ślad na lśniącym lakierze; na drodze, gdzie wolno rozwinąć zawrotną prędkość 70 km/h jedzie ten nasz Miś-polerant w porywach 40 km/h. Też pozostawiam bez komentarza…</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">- samochodowe salony piękności - i tu niestety jestem zmuszona zbesztać kobiety; często widzę jak malują usta lub rzęsy czy poprawiają grubość warstwy pudru; nie wiem czy są to działania konieczne, gdy jest się kierowcą, ale widać wizerunek jest ważniejszy niż bezpieczeństwo; również pozostawiam bez komentarza mając nadzieję, że może jedna z drugą zastanowi się nad tym co czyni...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Takich perełek drogowych jest pewnie więcej na naszych kosmicznych drogach, a ich zachowania powodują, tylko i wyłącznie, wzmożone użycie słów powszechnie uważanych za wulgarne. Kierowców pod wpływem procentów nie komentuję; gdybym miała odpowiednią moc sprawczą dawałabym dożywotni zakaz prowadzenia pojazdów jakichkolwiek, nawet taczki z cementem.</span></div></span>Eve Daffhttp://www.blogger.com/profile/08340106465961557138noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-4600024730276359547.post-54091938244776661472021-03-16T14:45:00.000+01:002021-03-16T14:45:19.542+01:00Mądrości życiowe zawsze w cenie... (część 2)<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGObxvGJz06hjSFjV8BiHRSXV0SDSVkqoYcoX7zPkx0Ad0hCyDfi9OLNo3jKP7rv6FYYMyRCiQlxWmrVQcr_ymrrKdWTFLiJiNr_aWRTtKDAt0bReuFnz4JgkLcbfdp1dN9ANwohpST8Sa/s2048/cytat6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1448" data-original-width="2048" height="283" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGObxvGJz06hjSFjV8BiHRSXV0SDSVkqoYcoX7zPkx0Ad0hCyDfi9OLNo3jKP7rv6FYYMyRCiQlxWmrVQcr_ymrrKdWTFLiJiNr_aWRTtKDAt0bReuFnz4JgkLcbfdp1dN9ANwohpST8Sa/w400-h283/cytat6.jpg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMSXJTTHW4K22KtxgAJogb9YhWVAan7746mlvUQzP3z2X85z9PN5KZTsDJJFMvXYjmVhsCRWwUDVy9uSbc2rZleR4HgMJ3qnRWwL7j7U0hrJ80Objk78Qevnh0ezxpG-3nNc4RnFvW8n-n/s2048/cytat7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1448" data-original-width="2048" height="283" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMSXJTTHW4K22KtxgAJogb9YhWVAan7746mlvUQzP3z2X85z9PN5KZTsDJJFMvXYjmVhsCRWwUDVy9uSbc2rZleR4HgMJ3qnRWwL7j7U0hrJ80Objk78Qevnh0ezxpG-3nNc4RnFvW8n-n/w400-h283/cytat7.jpg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBsqvb9WyTSMcPxhzR2GZglTbrJ3cxa1jN_q3RCO0TQoXcEjov8ry2W8sgCRF2E8XHhyTIK3fpS1dVTx7ZKzKEFtgrzJlmj1J_Z7BpVi5CqcXEw4CHASv74f2tHbpn5wuNg7o9RZr69r-G/s2048/cytat8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1448" data-original-width="2048" height="283" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBsqvb9WyTSMcPxhzR2GZglTbrJ3cxa1jN_q3RCO0TQoXcEjov8ry2W8sgCRF2E8XHhyTIK3fpS1dVTx7ZKzKEFtgrzJlmj1J_Z7BpVi5CqcXEw4CHASv74f2tHbpn5wuNg7o9RZr69r-G/w400-h283/cytat8.jpg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTny6YnSl9sQjTO4U3_3yk34kswpdSI2bBwzL5alCvrQ37oMCmVAU9uNGuVfBOmm0KYKOOdD6_4IIyfyEfCK_0-_Hm4MugszN33vhyphenhyphenRVDYDqIBCWjq0yff0bBy1Qw9L-6SY-Hqmaua-TML/s2048/cytat9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1448" data-original-width="2048" height="283" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTny6YnSl9sQjTO4U3_3yk34kswpdSI2bBwzL5alCvrQ37oMCmVAU9uNGuVfBOmm0KYKOOdD6_4IIyfyEfCK_0-_Hm4MugszN33vhyphenhyphenRVDYDqIBCWjq0yff0bBy1Qw9L-6SY-Hqmaua-TML/w400-h283/cytat9.jpg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbwlSaeUuS3dVBQa65bOkpEzBqXpbRisc9ngAs3i4IFajB14b5bgaHoZolKJPhLXBKhtocq2ZL9yDkAmeqm9Kk_Jq1uXkWIVusCx_rwh6Xfqcb_zJFPhgb3zzCa4NH0QGPaVJyF1K1ytbl/s2048/cytat10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1448" data-original-width="2048" height="283" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbwlSaeUuS3dVBQa65bOkpEzBqXpbRisc9ngAs3i4IFajB14b5bgaHoZolKJPhLXBKhtocq2ZL9yDkAmeqm9Kk_Jq1uXkWIVusCx_rwh6Xfqcb_zJFPhgb3zzCa4NH0QGPaVJyF1K1ytbl/w400-h283/cytat10.jpg" width="400" /></a></div><p></p>Eve Daffhttp://www.blogger.com/profile/08340106465961557138noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4600024730276359547.post-33483545786252162752021-03-11T09:28:00.000+01:002021-03-11T09:28:57.084+01:00Plackowe słodziaki i dzień przestaje być nijaki...<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0_0YjQXAWzU86D3pkeJl_mhaqnfBUu5-oLA56acSGoRlWgCxv23Oz2_QAVidkOhGroXwTRSTAm_HKpR_UpKQh5YAjKZtXOM8xOm-m82D7KZfCJ439dd24Sl-9V94oflIcWOSyJxIvu8yb/s1440/1613032231794.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1440" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0_0YjQXAWzU86D3pkeJl_mhaqnfBUu5-oLA56acSGoRlWgCxv23Oz2_QAVidkOhGroXwTRSTAm_HKpR_UpKQh5YAjKZtXOM8xOm-m82D7KZfCJ439dd24Sl-9V94oflIcWOSyJxIvu8yb/w400-h400/1613032231794.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div style="text-align: left;"><span style="font-family: trebuchet; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Ostatnio cierpię na brak weny twórczej - możliwe, że to wina prochów, które biorę. W związku z tym, pokopawszy się w kostki u stóp, dziś postanowiłam opisać krótko dwie obiadowe słodkości, które odkryłam jakiś czas temu. Oczywiście nie muszą być obiadowe - można zrobić o każdej porze dnia i nocy. A zatem polecają się całodobowo placuszki z serka wiejskiego i placuszki z tartych jabłek. Niektórzy zwą to racuchami czy innymi plakopodobnymi nazwami; w każdym razie wiadomo o co chodzi 🙂</span></span></div><span style="text-align: justify;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><div style="font-family: trebuchet; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b>Placuszki z serka wiejskiego</b> – niezwykle delikatne i pyszne 🙂</span></div><div style="font-family: trebuchet; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div></div><div class="separator" style="clear: both; font-family: trebuchet; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihAZmb30HQlDPqsAJW_xpxudGYBDSzjG7IlP8sDxo2HtGDAAwo7nFajHXLb1gQkM0J0dS1Uds9iykMpvmtguwKskBiluqa_6u2ClJdabV_2ZZwL4b1zD8PI80bQwjKGJZnjLlO-uzz_Amv/s1440/1613032231792.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" data-original-height="1439" data-original-width="1440" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihAZmb30HQlDPqsAJW_xpxudGYBDSzjG7IlP8sDxo2HtGDAAwo7nFajHXLb1gQkM0J0dS1Uds9iykMpvmtguwKskBiluqa_6u2ClJdabV_2ZZwL4b1zD8PI80bQwjKGJZnjLlO-uzz_Amv/w400-h400/1613032231792.jpg" width="400" /></span></a></div></span></div><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet;"><span style="font-size: large;"><b>Składniki:</b></span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- 1 opakowanie serka wiejskiego (takiego w granulkach; śmietankę można odsączyć i dodać, gdyby ciasto wyszło zbyt gęste) – ok. 200g</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- 1 opakowanie cukru wanilinowego (16g) - zamiennie można użyć łyżeczkę ksylitolu (cukru) i trzy krople olejku waniliowego</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- 3 czubate łyżki mąki - wykorzystałam orkiszową, ale może być pszenna tortowa</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- 1 jajko</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- 0,5 łyżeczki proszku do pieczenia</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- szczypta soli</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- olej do smażenia</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: trebuchet;">Wrzucić składniki do miseczki, a następnie całość dokładnie wymieszać do uzyskania jednolitej masy; ciasto powinno mieć konsystencję gęstej śmietany. </span><span style="font-family: trebuchet;">Na patelni rozgrzać olej, nakładać porcję ciasta i smażyć placuszki z obu stron na złoty kolor. </span><span style="font-family: trebuchet;">Po usmażeniu odsączyć placuszki z nadmiaru tłuszczu na ręczniku papierowym. </span><span style="font-family: trebuchet;">Podawać z cukrem pudrem, dżemem lub ulubionymi owocami.</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: trebuchet;"><b>Placuszki szarlotkowe z nutą kokosową</b> - </span><span style="font-family: trebuchet;">delikatne, puszyste i wilgotne 🙂</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcYq4g2jHgR5BbKGIO0frBNDzUWb2OOGWPL5wdl6-gZF8sr_opxkrOmKosKgHya0-1SG8JxRMRd6Qfn1xFimh51MmyQDKXGr-Tq8XQcuwc-nf-nATaiFgHv2KnE3Th8Ni3GNJiqA5hF9lw/s2048/1612032205579.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1778" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcYq4g2jHgR5BbKGIO0frBNDzUWb2OOGWPL5wdl6-gZF8sr_opxkrOmKosKgHya0-1SG8JxRMRd6Qfn1xFimh51MmyQDKXGr-Tq8XQcuwc-nf-nATaiFgHv2KnE3Th8Ni3GNJiqA5hF9lw/w348-h400/1612032205579.jpg" width="348" /></span></a></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><b>Składniki:</b></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- 1 duże jabłko - obrać i zetrzeć na tarce o grubych oczkach</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- 1 jajko</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- około 0,5 szklanki mleka</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- około 0,5 szklanki mąki orkiszowej (można zastąpić inną mąką)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- 1 łyżeczka ksylitolu (można zastąpić zwykłym lub brązowym cukrem)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- 0,5 łyżeczki proszku do pieczenia</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- 0,5 łyżeczki cynamonu</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- 2 łyżki wiórków kokosowych (można dodać też garść rodzynek)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- szczypta soli</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: trebuchet;">Wszystkie składniki dokładnie wymieszać w misce; ciasto powinno mieć konsystencję gęstej śmietany; w razie potrzeby dodać trochę mleka lub mąki. </span><span style="font-family: trebuchet;">Smażyć na oleju rzepakowym (lub innym) kilka minut z każdej strony aż nabiorą złoto-brązowego koloru. Podawać z jogurtem, śmietanką, dżemem, owocami lub innymi ulubionymi dodatkami.</span></span></div></div><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXkkZ8QbqUknaRj7SfvXCr2F3PcBjrrBgUF-5L1uU6FdcJyNSDs8-6T_WQcD7ZniV-GVh32AXZGWWxIAourTe628fP2yMO0lnK6z3Z9_j612w0Wa_6N64fyKz9eiSyAs4IwqGENZChu1fK/s1440/1612032205578.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1440" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXkkZ8QbqUknaRj7SfvXCr2F3PcBjrrBgUF-5L1uU6FdcJyNSDs8-6T_WQcD7ZniV-GVh32AXZGWWxIAourTe628fP2yMO0lnK6z3Z9_j612w0Wa_6N64fyKz9eiSyAs4IwqGENZChu1fK/w400-h400/1612032205578.jpg" width="400" /></a></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"> <span style="font-family: trebuchet;"><b>Smacznego</b> 🙂</span></span></div><p></p>Eve Daffhttp://www.blogger.com/profile/08340106465961557138noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-4600024730276359547.post-5579836875206716712021-03-08T07:52:00.000+01:002021-06-01T09:25:41.778+02:00Instrukcja obsługi męskiego Homo sapiens'a...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9Mh7-LOb4_BlbCOtHPVmfxKX560AExUbrr85sCF-ITjwCVz6LRsuBRzWeIR9kqrOmEQAtR3qJwwx9VcxVlwv6nd2OXeyJx6Pp0Q8Qa305ZLm-usY0jMd3QeMd2S2X_RDPuNi7Er7rHcdn/s1600/feminizm.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="302" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9Mh7-LOb4_BlbCOtHPVmfxKX560AExUbrr85sCF-ITjwCVz6LRsuBRzWeIR9kqrOmEQAtR3qJwwx9VcxVlwv6nd2OXeyJx6Pp0Q8Qa305ZLm-usY0jMd3QeMd2S2X_RDPuNi7Er7rHcdn/s1600/feminizm.jpg" width="400" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">Dziś, przekornie, pojeżdżę sobie po męskim nasieniu… a niech się obrażają ;) </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Znalazłam ciekawy artykuł na stronie: </span><a href="http://www.focus.pl/" style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">www.focus.pl</a><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"> i wykorzystałam to i owo - cytowane fragmenty pochodzą z tego właśnie miejsca. </span></span></div><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b></b></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b>INSTRUKCJA OBSŁUGI MĘSKIEGO HOMO SAPIENS'A:</b></span></div><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><b></b><div style="text-align: justify;"><br /></div><b><div style="text-align: justify;"><b>1. Dowiedz się, z kim masz do czynienia:</b></div></b><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">„Osobnik płci męskiej jest stworzeniem zdecydowanie mniej skomplikowanym do rozszyfrowania niż kobieta. Jak stwierdziła Helen Rowland: Kobiecie wystarczy, by poznała dobrze jednego mężczyznę, żeby zrozumieć wszystkich. Mężczyzna może poznać wszystkie kobiety i nie zrozumie żadnej.”</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Zgadzam się w całej rozciągłości; schemat działania wszystkich osobników płci męskiej jest, zaskakująco, podobny – wystarczy rozpracować kilka, podstawowych, zachowań wymóżdżonych w męskich umysłach i jesteśmy w domku. Czyżby wynikało to z faktu: <b>„Jak rozpoznać, czy mężczyzna ma właśnie ochotę na seks? Sprawdzić, czy oddycha.”</b></div><div style="text-align: justify;">Wszechobecny, podobno, w ich mózgach seks jest paliwem dla wszelakich działań – strach pomyśleć, co oni mają w tych głowiznach, jeżeli to faktycznie prawda i dotyczy wszystkich męskich Homo sapiens’ów.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><b><div style="text-align: justify;"><b>2. Faceci nie znoszą żeńskich doradców:</b></div></b><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">„Mężczyzna wie, że wie i biada kobiecie, która po dobroci próbuje wyperswadować mu własne zdanie. Dopóki samiec nie przejedzie się na własnym błędzie, do upadłego broni swojego zdania. Za dawanie dobrych rad, szczególnie tych trafnych, choć nieproszonych, gotów jest pogryźć.”</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">I tego nie rozumiem… Wielokrotnie zdarzyło mi się podważyć męski autorytet, kiedy to, wzięłam w dłoń instrukcję obsługi – po tym, jak szlag mnie trafił i wyłożyłam łopatologicznie, jak i co, ze sobą połączyć. Oczywiście nie spotkało się to z życzliwym przyjęciem i prawdopodobnie, gdyby była taka możliwość, dostałabym czymś w łeb. Mam sukcesy na polu montowania: kabiny prysznicowej, zestawu mebli oraz nakładania tynku strukturalnego.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><b><div style="text-align: justify;"><b>3. Mowa ciała:</b></div></b><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">„Od momentu wyjścia przed jaskinię samiec musi nieustannie stać na straży swego terytorium i walczyć o kobietę. Niestety arsenał niewerbalnych środków męskiego flirtu jest dość ubogi. Ogranicza się do silnego wciągnięcia brzucha, wyprostowania sylwetki, by wydawać się wyższym, i napięcia mięśni. Czasem lekko rozstawi nogi i wysunie ku budzącej zainteresowanie samicy biodra. Najwięcej jednak powiedzą ci jego oczy – jest mistrzem w posyłaniu tak zwanego maślanego spojrzenia.”</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Tu zbyt wielkiej filozofii nie trzeba – miesiąc wnikliwych obserwacji wystarczy, aby rozróżniać kilka podstawowych niewerbalizmów męskiego Homo sapiens'a; poza tym, ich przekaz jest tak nieskomplikowany, że kobieta bez problemu zorientuje się, o co chodzi.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><b><div style="text-align: justify;"><b>4. Do chłopa - mów prosto:</b></div></b><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">„Z socjolingwistycznych badań Deborah Tannen wynika, że kobiety mówią, by nawiązać relację i stworzyć sieć porozumienia z rozmówcą. Mężczyźni traktują słowa jako strumień informacji, podkreślania własnych umiejętności i utrzymywania wiodącej pozycji. Męski mózg ma o jedną trzecią mniej połączeń między obiema półkulami, stąd słabsza komunikacja pomiędzy poszczególnymi ośrodkami jego procesora. Wynika z tego konieczność podawania facetowi prostych, konkretnych komunikatów, bez owijania w bawełnę, wieloznaczności i aluzji. Wówczas rozumie, a nawet zrobi to, o co się go prosi.”</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Także, moje drogie panie, wysilanie się i tworzenie kwiecistych przemówień jest tylko stratą czasu i energii – są ciekawsze sposoby spożytkowania nadmiaru jednego i drugiego.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><b><div style="text-align: justify;"><b>5. Kobieto - bądź jak rasowy pies myśliwski:</b></div></b><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">„Mężczyźni potrafią dość szybko rozpoznać kłamstwo, zdenerwowanie i agresywne nastawienie. Sami też z większą łatwością potrafią kłamać. Jeśli mężczyzna podczas szczerej rozmowy pociera nos lub oko, uciekając przy tym wzrokiem, z pewnością nie mówi prawdy. Gdy do tego niektóre słowa stają się niewyraźne, a on dodaje sformułowania typu: „uczciwie mówiąc”, „szczerze powiem” lub „przyznam z ręką na sercu” – łże jak z nut.”</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Bardzo pouczające – komentować nie będę…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><b><div style="text-align: justify;"><b>6. Kompromis – ważna sprawa:</b></div></b><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">„Sport i świadomość jedności z innymi kibicami to powrót do zakodowanego stanu wspólnoty myśliwych, którzy ruszali na polowanie, by dostarczyć rodzinie pożywienia. Zapamiętaj więc, że z mistrzostwami świata w piłce nożnej nikt nigdy nie wygrał. Nawet jeśli wiesz, kiedy jest spalony.”</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Należy zostawić sporą swobodę w tej materii – niech sobie chłopaki pokibicują, popiwkują i nie warto się silić na zrozumienie tematu i mędzenie im za uszami: A po co tam idziesz? A znowu będziecie pili piwsko? I tym podobne…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><b><div style="text-align: justify;"><b>7. Pochwal swojego Misia:</b></div></b><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">„Atawistyczna rola przywódcy stada sprawia, że każdy mężczyzna wymaga częstego uzupełniania poziomu komplementów. Nie dawaj mu rad, ale chwal za najdrobniejszą rzecz. Kiedy po godzinie wyjdzie z łazienki z naręczem kluczy, drabiną, skrzynką na narzędzia, z pokiereszowanymi rękami i stekiem niewybrednych przekleństw na ustach – wejdź tam i oniemiej z zachwytu: wiesz, nigdy jeszcze nie było tu tak jasno, wspaniale wymieniłeś tę żarówkę! Uwierzy…”</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><b><div style="text-align: justify;"><b>8. Prawdziwe znaczenie męskich słów:</b></div></b><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">„W książce „Dlaczego mężczyźni kłamią, a kobiety płaczą” zamieszczono podręczny słownik zwrotów często używanych przez facetów, wraz z prawdziwym znaczeniem tych słów:</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ładna sukienka. – Ładny biust.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Kocham cię… – Pokochajmy się teraz…</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">To interesujące… – Jeszcze o tym gadasz?</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Słyszałem. – Nie mam pojęcia, co mówiłaś.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Świetnie w tym wyglądasz – Jeszcze jedna przymiarka czegokolwiek i umrę z głodu!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Pomóc Ci z obiadem? – Gdzie, do cholery, jest ten obiad?</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Wezwij karetkę, chyba umieram! – Skaleczyłem się w palec.”<br /><br /></div><div style="text-align: justify;"><u>To chyba wiedzą wszystkie kobiety ;)</u></div></span><br /><div><b style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">9. Prowokacja – zły pomysł:</span></b></div><div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">„Przyznanie się do pomyłki przychodzi mężczyźnie z trudem i okupione jest rwaniem włosów z głowy. To niemal taki sam cios, jak niepowodzenie seksualne, które – jeśli partnerka chce samcowi złamać życie i sprowokuje go dwuznaczną uwagą na temat jego potencji czy umiejętności – może zakończyć się próbą samobójczą (choć w zdecydowanej większości kończy się próbą zmiany partnerki). Psycholog ewolucyjny David Buss wysnuł wniosek, że seksualność mężczyzny i jego wrodzona zazdrość o partnerkę prowadzą do tego, że – w przeciwieństwie do kobiet – panowie za najbardziej dotkliwą uznają zdradę fizyczną.”</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><b><br /></b></b><b style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><b>10. Nie popełniaj tych samych błędów:</b></b></span></div><span style="font-size: large;"><b style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"></b></span><br /><div style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">„Jeśli mężczyzna nie dzwoni, to znaczy, że mu nie zależy. Twoje wymówki na nic się nie zdadzą. Nie inicjuj zbyt często rozmów analizujących wasz świeży związek. W ten sposób możesz go tylko skutecznie spłoszyć. Nie zamęczaj go pytaniami o poprzednie dziewczyny. Kontroluj swoją paplaninę. Żaden facet nie wytrzyma dwugodzinnej opowieści o zimowych kreacjach twojego chihuahua. Możesz sobie popłakać na wzruszającym filmie, ale pochlipywanie z tego powodu, że nie pocałował cię na pożegnanie, jest ponad męską wytrzymałość Nie trzymaj się go kurczowo. Spotykaj się ze swoimi znajomymi i nie miej mu za złe, gdy on od czasu do czasu zechce spotkać się z kumplami. Jeśli nie jesteście jeszcze „po słowie”, nie roztaczaj przed nim wizji cudownego małżeństwa i licznej rodziny, nawet jeśli o tym marzysz.”</span></div></div>Eve Daffhttp://www.blogger.com/profile/08340106465961557138noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-4600024730276359547.post-78798998656519010732021-03-04T09:09:00.000+01:002021-06-01T09:23:45.442+02:00Mądrości życiowe zawsze w cenie...<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjKJ_82ri-RwcrGjxCygj4NxQsKMVdgUm2FqoGexvYTy6tbWvJjR6mel5P1wYn0EfFsykW0FKFJsXWYIbzxO1tiON2anCObDn8kHKX407ac6cEr-w_R7GpG_TGuxTHYAtRUeNp0IWIbDTL/s2048/egipt+%252828%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjKJ_82ri-RwcrGjxCygj4NxQsKMVdgUm2FqoGexvYTy6tbWvJjR6mel5P1wYn0EfFsykW0FKFJsXWYIbzxO1tiON2anCObDn8kHKX407ac6cEr-w_R7GpG_TGuxTHYAtRUeNp0IWIbDTL/w400-h300/egipt+%252828%2529.jpg" width="400" /></a></div><p></p><p></p><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: trebuchet;">Kiedyś zmontowałam na blogu zakładkę Przebłyski, która myśli, niekoniecznie złote, zawiera - częściowo wyprodukowane przeze mnie, częściowo przez inne głowy; dorzuciłam tam też cytaty i mądrości życiowe na różne okazje w nowej wersji graficznej, które powstały na potrzeby mojego profilu na Instagramie, na który serdecznie zapraszam - </span><a href="https://www.instagram.com/kobietoskop/" style="color: #660000; font-family: trebuchet; font-weight: bold;" target="_blank">Kobietoskop</a><b style="color: #660000; font-family: trebuchet;">. </b><span style="font-family: trebuchet;">Jeżowce na zdjęciu to taka przenośnia literacka do komórek mózgowych nawiązująca; jakoś tak mi się z mózgownicą skojarzyły ;)</span></span></div><span style="font-family: trebuchet;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">A dziś wrzucam hurtowo sztuk pięć tych mądrości; może komuś się do czegoś przydadzą, a może nie ;)</span><br /><br /></div><div class="separator" style="clear: both; font-size: x-large; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuxRr3EFMZFET8vSMaWBz0e8bWEPMu2G_kQD12GbFnLhqlOSzpKjzvQ7YdXf_Xc-5cTjQPMVNboG4Y-6eqm6gxt4j-kUSmgKgTJs9WjQhGezcheyOc_nl18IoGbWGw9fQ9sVhrueMLOhk3/s2048/cytat5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1448" data-original-width="2048" height="283" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuxRr3EFMZFET8vSMaWBz0e8bWEPMu2G_kQD12GbFnLhqlOSzpKjzvQ7YdXf_Xc-5cTjQPMVNboG4Y-6eqm6gxt4j-kUSmgKgTJs9WjQhGezcheyOc_nl18IoGbWGw9fQ9sVhrueMLOhk3/w400-h283/cytat5.jpg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; font-size: x-large; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJi40lrvYgFNqAYeznIUZ_mjROcMWsx3Dx5WBgP5uwvT-Tbp1jBB_2s9CrogVLKCkvIyJ848jhQmbBkktcLi6ARIsI3DQHljFOtswSXMzPuNlo_ZX9eXr1RbCSsS8JxE1u8aDzrI5FLIFY/s2048/cytat4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1448" data-original-width="2048" height="283" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJi40lrvYgFNqAYeznIUZ_mjROcMWsx3Dx5WBgP5uwvT-Tbp1jBB_2s9CrogVLKCkvIyJ848jhQmbBkktcLi6ARIsI3DQHljFOtswSXMzPuNlo_ZX9eXr1RbCSsS8JxE1u8aDzrI5FLIFY/w400-h283/cytat4.jpg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; font-size: x-large; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYWi1c32hHMo50tzlo8qB4o-zakIPs0ykbvgPzojFKHdf_3T4RfWyAkrrPkcvZ-HPEkdSbLiJ3MP5R4v3mSVrL4L0Vtdy84nN9wMdnQz6tN1hvhlsiM-QKzuYywWCZU1iOhtv5v1U2VGUc/s2048/cytat3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1448" data-original-width="2048" height="283" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYWi1c32hHMo50tzlo8qB4o-zakIPs0ykbvgPzojFKHdf_3T4RfWyAkrrPkcvZ-HPEkdSbLiJ3MP5R4v3mSVrL4L0Vtdy84nN9wMdnQz6tN1hvhlsiM-QKzuYywWCZU1iOhtv5v1U2VGUc/w400-h283/cytat3.jpg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; font-size: x-large; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgw_-ALYMm48qxXvqBwA4r-j-KxN5mV_5YD0T7FNzy8ytUFIgF9aVdWmxM07ReTuYaRWFOseOCl_ub_UQkQUXECn3LoQOU2bYMTdHTm_eWpgXewdY7_bAZVPRgwmHH9WKLdR8i2SAf-DE0q/s2048/cytat2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1448" data-original-width="2048" height="283" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgw_-ALYMm48qxXvqBwA4r-j-KxN5mV_5YD0T7FNzy8ytUFIgF9aVdWmxM07ReTuYaRWFOseOCl_ub_UQkQUXECn3LoQOU2bYMTdHTm_eWpgXewdY7_bAZVPRgwmHH9WKLdR8i2SAf-DE0q/w400-h283/cytat2.jpg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; font-size: x-large; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhd99WGAVHtdv5iFF_KG8RVOKjvSVO8B3o5hRVEpldfZawtVOeCLFsgDwpPIv1swQcuVFf7GD0cTntWasePY54QFJQNMrJAOeojuGUyYFcnFq1U9-0R6Asb3nW0Ijh0m04eyEMtEJ7Gout6/s2048/cytat1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1448" data-original-width="2048" height="283" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhd99WGAVHtdv5iFF_KG8RVOKjvSVO8B3o5hRVEpldfZawtVOeCLFsgDwpPIv1swQcuVFf7GD0cTntWasePY54QFJQNMrJAOeojuGUyYFcnFq1U9-0R6Asb3nW0Ijh0m04eyEMtEJ7Gout6/w400-h283/cytat1.jpg" width="400" /></a></div></span><p></p>Eve Daffhttp://www.blogger.com/profile/08340106465961557138noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4600024730276359547.post-24291301184657744952021-03-01T12:00:00.000+01:002021-06-01T09:10:17.284+02:00Wsi sielska, wsi anielska... <p> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUEPd_Wf-dIXe2RNsZlug3T4Pq_AImJA_-bE4uyBh3jBStSzsTO5DlTRI9bzCKg-7VMFQJTBdGLKNMXpzuxMpf9p3tCBAWzF_hyphenhyphenZz6u0R_3SgYWwsLSVLylp4Z4B5HsRe5anhNCr2OO-kQ/s1600/rolnik.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="347" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUEPd_Wf-dIXe2RNsZlug3T4Pq_AImJA_-bE4uyBh3jBStSzsTO5DlTRI9bzCKg-7VMFQJTBdGLKNMXpzuxMpf9p3tCBAWzF_hyphenhyphenZz6u0R_3SgYWwsLSVLylp4Z4B5HsRe5anhNCr2OO-kQ/w640-h347/rolnik.jpg" width="640" /></a></p><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Grafika: www.polskieradio.pl</span></div><div style="text-align: center;"><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>PL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--></div><div style="text-align: justify;"><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>PL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /><span style="font-size: large;">Jako dziecko jeździłam na wakacje do rodziny na wieś. Po latach wspominam to z ogromnym sentymentem. Była to typowa wieś polska zabita dechami, gdzie psy dupami szczekały. Potrzeby fizjologiczne załatwiało się w drewnianym wychodku, a jak dziadzio naprawiał tenże kibelek przez miesiąc, bo uległ awarii, to najzwyczajniej w świecie rżnęło się pod chmurką wśród łanów zbóż. Wody bieżącej w obejściu nie było, więc człowiek wodę ze studni pozyskiwał, potem grzał ją w garze na piecu i mył się w misce; mógł również umyć się w pobliskiej rzece, gdzie często krowy pojono i nie raz zdarzyło się, że krowina dokonała defekacji wprost do wody, ale jakoś nikomu nie przeszkadzało to w czym się myje i co tam pływa. <br /><br />Moje wakacjowanie nie ograniczało się tylko do zbijania bąków - dzielnie, wraz z kuzynostwem, pomagałam w pracach polowych i nie tylko. Praca rolnika w tamtych czasach nie była miła, łatwa i przyjemna - człowiek spędzał wiele godzin w polu: zrywając truskawki, fasolkę, dziabał, czyli kopaczką usuwał chwasty w niekończących się rzędach warzyw, uczestniczył w żniwach, grabił siano, chodził po krowy, żeby bidule na dojenie do domostwa sprowadzić. <br /><br />Oczywiście moja wieś miała też swoje inne oblicza: <br />- w soboty wieczorami często organizowaliśmy sobie ogniska nad rzeką, a że nie było w tych czasach wypasu sklepowego to prowiant suchy i mokry zdobywaliśmy na różne sposoby; pamiętam jak raz kuzyn z kolegą ukradli jakąś kurę i piekli ją na tym ognisku z piórami i z flakami - na szczęście moja fantazja ułańska nie skłoniła mnie do spróbowania tego specjału, <br /><br />- jako najmłodsze pokolenie w gospodarstwie postanowiliśmy umyć stertę butelek nagromadzonych pod chałupą w celach sprzedażowych - czego w tych butelkach nie było: zdechłe myszy, gatunki robali wszelakiej maści, resztki zbuzowanego alkoholu; ja niestety miałam wątpliwą przyjemność natrafienia na butelkę z pszczołami w środku - jedna mnie ugrzmociła w powiekę i przez ponad tydzień, ku uciesze reszty młodzieży, wyglądałam jak Gołota po walce stulecia, <br /><br />- wyprawy do wiejskiej meliny po wino marki wino; po zakupie człowiek siadał w doborowym towarzystwie w przydrożnym rowie i pił te specjały; niestety większość pijących miała słabe żołądki i nie przyswajała tego napitku, co kończyło się wiadomo jak…,<br /><br />- sobotnie wiejskie zabawy taneczne w tak zwanej remizie - to trzeba zaliczyć i przeżyć, w życiu się tak dobrze nie bawiłam jak tam - chłopaki odstawione, wymyte na niedzielę, fryz użelowany i muzyka… typowe disco polo z przytupem, <br /><br />- przyganianie krów z pastwiska do domu to była przygoda; bydlęta często nie chciały współpracować z poganiaczem i łaziły swoimi drogami, a człowiek się napocił, naużerał, nalatał, żeby krowie towarzystwo w komplecie do domu sprowadzić. <br /><br />Dlaczego mi się to wszystko przypomniało? Wieś nauczyła mnie pokory i tego, że nic w życiu łatwo nie przychodzi, a poza tym, byłam z siebie dumna, że wiedziałam jak wygląda krowa i świnia, a nie jak moi miastowi koledzy rozdziawiałam japę, jak gdzieś jakaś pojedyncza sztuka zwierza hodowlanego się trafiła na przymiastowym poletku. Wiedziałam skąd się bierze mleko, masło i śmietana, jak się podbiera jaja z kurnika, jak się zabija kurczaki i co mają pod piórami i w żołądku. <br /><br />Wieś i praca tam to nie jest sielanka pachnąca bochnem swojskiego chleba, to często harówka w pocie czoła i wstawanie o świcie - trzeba mieć wiele determinacji i naprawdę kochać przyrodę z całym ciągnącym się za nią smrodem, żeby czerpać przyjemność z pracy na roli. Ale na pewno warto to robić, jeżeli ktoś to kocha - świat rolników to inny świat, daleki od miejskiego wyścigu szczurów i każdego dnia ocierający się o Matkę Naturę, a ona jak wiadomo, i sielska i anielska bywa ;)</span></span></div>Eve Daffhttp://www.blogger.com/profile/08340106465961557138noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-4600024730276359547.post-28011235797774857652021-02-24T10:13:00.003+01:002021-02-24T10:13:46.171+01:00Migawki z życia kobiety... Epizod 8: Moja pierwsza ofiara<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_daQPSQx8Aer6bG8LpYhxpKL40rfCu7aLpayW8EWCANzgXu3VOaaHzdJVYQdB9s-bvxhbJCHUFb7D-eHbGf0T5tHYAibz1Jp5gzsnvXaeoTGZJCqfGFhA_JMmY6oSe0CcHm54bI0zk32C/s812/janusz.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="573" data-original-width="812" height="283" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_daQPSQx8Aer6bG8LpYhxpKL40rfCu7aLpayW8EWCANzgXu3VOaaHzdJVYQdB9s-bvxhbJCHUFb7D-eHbGf0T5tHYAibz1Jp5gzsnvXaeoTGZJCqfGFhA_JMmY6oSe0CcHm54bI0zk32C/w400-h283/janusz.jpg" width="400" /></a></div><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Odstawiłam się jak przysłowiowa szczurzyca na otwarcie kanału, a właściwie to całej galerii kanałów, na spotkanie z przeznaczeniem. Moja pierwsza ofiara z portalu randkowego ma na imię Janusz i właśnie na nią czekam. Imię tragiczne i niestety kojarzy się tylko i wyłącznie z borokiem, któremu matka natura rozumu poskąpiła. Mamunia powiedziała, że mnie kiedyś pokara, o ile już mnie nie pokarało, za te herezje, które głoszę przy okazji tych spotkań z mężczyznami. A więc Janusz przysłał też zdjęcie, tylko jakieś takie mało wyraźne, ale przynajmniej komunikuje się jako tako, gdyż aż całą, jedną rozmowę telefoniczną zaliczyliśmy. Siedzę w moim mustangu i zastanawiam się ile takich magicznych momentów dane mi będzie przeżyć i obym nie zwariowała po tej dawce momentów. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Zbliżała się godzina spotkania, więc podążyłam w kierunku miejsca zbiórki, którym był Empik w galerii ”Kwadraty”. Udałam się nieśpiesznie, dość mocno podekscytowana i z modlitwą na ustach, by się nie okazało, że ten mój potencjalny kandydat na chłopa to jakiś maszkaron lub zaburzony na różne sposoby osobnik. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Stoję grzecznie przy Empiku i już z daleka dostrzegłam jak zbliża się męski pokurcz, któremu do metra osiemdziesięciu brakowało jakieś dobre dziesięć centymetrów. W dłoni dzierży bukiet kwiecia i szczerzy się dziwacznie.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- No cześć! Janusz we własnej osobie! Miło cię poznać! – osobnik pałał entuzjazmem za mnie i za siebie. Ja natomiast z trudem powstrzymywałam się, żeby nie dokonać dezercji mając w dupie fakt co osobnik pomyśli o tej akcji. Miał okropne zęby, jakieś takie dziwnie szarawe i maciupkie. Wiedziałam, że przez resztę spotkania będę widziała tylko te zęby. Kątem oka dostrzegłam też jego dłonie – palce niczym dorodne, rasowe serdle osadzone na pucatej łapce. Wyobraziłam sobie, że te serdelki mnie obłapiają i aż mi się zimno zrobiło i gęsia skóra mnie zalała.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- Miło mi, Klara we własnej osobie – wydusiłam z siebie zdawkowe powitanie.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- Kwiaty są dla ciebie królewno! – osobnik wcisnął mi bukiecik, który stanął mi ością w gardle, ale przyjęłam podarunek z uśmiechem wymuszonym na okoliczności jakie mnie dopadły.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- To gdzie się zakwaterujemy? Jakąś kawkę chlapniemy, a potem się zobaczy. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">W mojej głowie biegało aktualnie stado bawolich myśli kombinujących jak najszybsze wymiksowanie się z obcowania z Januszem. Pomyślałam, że posiedzę z nim chwil parę, wypiję szybko kawę i udam, że boli mnie brzuch; to powinno załatwić sprawę. Mój plan był tak prymitywny, że tylko głupiec by się nie zorientował co jest grane, no ale było mi wszystko jedno.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Wylądowaliśmy w kafejce ”Cynamonka”, w której ostatnio tak dobrze bawiłam się z mamunią i ciotką Anką napychając się drożdżóweczkami. Mój amant pośpiesznie zamówił kawę i cynamonkę, ja wzięłam podobny zestaw. No i się zaczęło… Bułka wypadała mu z ust zwłaszcza, że mówił z pełną japą, no może nie do końca pełną, ale to i owo i tak wypadało. W sumie to nawet śmieszne to było i jakaś niekontrolowana głupawka mnie nawiedziła, co Janusz odczytał jako przyzwolenie do kontynuowania swojego bełkotu. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- Klarcia, tak sobie tu gawędzimy, a ty w szkole uczysz, to ja ci coś przeczytam; napisałem opowiadanie do gazety na konkurs; weź posłuchaj i może co doradzisz jako fachowiec…</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Miałam nadzieję, że opowiadanie nie będzie długie, bo mój poziom tolerancji na Januszka zaczął osiągać graniczne poziomy, tym bardziej, że przed moimi oczami stały tylko serdelki wkomponowane w tłuste łapki.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- Dobra, czytaj, zobaczymy co i jak – wygłosiłam zachętę nie spodziewając się z czym przyjdzie mi się zmierzyć.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- No to jadę… - Janusz wydobył telefon, pogmerał w nim i zaczął czytać:</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><i>"Kupuję bilet. Przechodzę przez ciężką mosiężną bramkę. Bileter przerywa bilet i życzy mi miłego zwiedzania. Wchodzę, przede mną tłok. To nie jest zwyczajny dzień. Oglądam dzikie pawiany, mamuty, osły, konie, psa z wścieklizną. Nagle czuję, że ktoś dotyka mnie po plecach. </i></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><i>- Dzień dobry. Jestem Zbysiu - przewodnik w parku. Czy chce pan mnie o coś zapytać?</i></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><i>- Skąd pan wiedział?</i></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><i>- Jestem półetatową wróżką.</i></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><i>- Ja natomiast dziennikarzem gazety. Czy mogę zadać kilka pytań?</i></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><i>- Oczywiście, chętnie na nie odpowiem.</i></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><i>- Jak dużo jest tutaj zwierząt?</i></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><i>- Dokładnie nie wiadomo, ponieważ w pewnych granicach mogą one dowolnie zmieniać miejsce, a nawet wychodzić poza park.</i></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><i>- Cały czas idzie za nami dzik. Czy jest niebezpieczny?</i></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><i>- Owszem, jest. Proszę uciekać.</i></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><i>Dzik rzuca się w pościg za Zbysiem. Przewodnik ucieka ile sił w nogach, a ja idę po podwójnego cheeseburgera z serem i niesamowicie ostrym sosem tabasco. Kanapka rozpływa mi się w ustach. Ten smak jest nie do porównania nawet z pizzą z pieczarkami. To jest pyszne. Nagle usłyszałem krzyk malutkiego dziecka. To olbrzymi orangutan porwał je i żąda okupu w postaci banana. Moja ciepła bułeczka ląduje na ziemi. Każda sekunda staje się wiecznością. Moje mięśnie powoli się napinają, rzucam się w kierunku klatki niebezpiecznego zwierzęcia. Wyrywam mu dziecko, rzucam je w kierunku gapiów. Orangutan wbija swoje olbrzymie pazury w moją twarz, gwałtownie wypluwam jeszcze niezmieloną do końca bułeczkę wprost na pawiana. On postanawia się zemścić i rzuca się na mnie. Jestem na brzegu klatki otoczony przez parę krwiożerczych istot pragnących mojej krwi. One rzucają się na mnie, ja nie tracąc opanowania obezwładniam je i wyjaśniam ich prawa. Dzikie zwierzęta lądują z powrotem w klatkach. To jednak nie jest koniec wrażeń. Słoń ucieka z wybiegu. Nie zastanawiając się długo, wskakuję do ciuchci i włączam piąty bieg. Pędzę za słoniem pięćset metrów na godzinę. Wskakuję na dach ciuchci, a następnie na grzbiet rozjuszonego słonia. Oswajam go i parkuję nim. Tłum wiwatuje, matki z dziećmi klaszczą, emeryci się śmieją, a renciści skaczą. To ja Tarzan - król dzikich zwierząt."</i></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Po wysłuchaniu popadłam w prawdziwą zadumę zawieszoną na obniżonym poziomie żuchwy i błędnym wzroku. Tyle się mówi o braku kreatywności wśród narodu, że tylko internet obrabia, żadnego polotu, wszelakie wypowiedzi pisze w myśl zasady - co by Polska nie zginęła, a tu taka perełka się trafiła... Kompozycja opowiadania, zastosowanie dialogów, niesamowite zwroty akcji i szczęśliwe zakończenie prawie mnie zabiły. O niezwykłej wrażliwości autora świadczy skierowanie uwagi na małe dziecko i starsze pokolenie w postaci śmiejących się emerytów i klaszczących rencistów. Janusz zaskakuje tutaj swoim optymistycznym podejściem do życia, gdyż jak wiadomo te grupy społeczne nie są skore do takich harców. Niepokoi mnie tylko sposób odżywiania się głównego bohatera – czyżbym miała do czynienia z wielbicielem fast foodów…?</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- Nie wiem na jaki to konkurs, ale powiem ci, że mnie rozwaliłeś tym tekstem; nie będę nic sugerować i poprawiać, żeby koncepcji nie burzyć – wydusiłam z siebie po dłuższych chwilach zadumy. – A tymczasem muszę znikać, bo… po prostu muszę; nie obraź się, ale chyba nie do końca nam po drodze.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Janusz wyraźnie posmutniał, ale wolałam być szczera niż dawać złudne nadzieje, tym bardziej, że chłop jakby się napalił. Tekst, serdelki, zęby i nikczemny wzrost krzyczały głośno i wyraźnie: Klara uciekaj!!!</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><i>Ciąg dalszy nastąpi… a wszelakie podobieństwo do prawdziwych postaci i zdarzeń jest przypadkowe…</i></span></div><div><br /></div></div><p><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><u>Klara serdecznie zaprasza na pozostałe epizody, które znajdują się <a href="http://kobietoskop.blogspot.com/p/migawki-z-zycia-starej-panny.html" target="_blank"><b><span style="color: #660000;">tutaj</span></b></a>.</u></span><br /></p>Eve Daffhttp://www.blogger.com/profile/08340106465961557138noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-4600024730276359547.post-75758650155814981782021-02-22T09:25:00.000+01:002021-02-22T09:25:01.084+01:00Niedaleko pada brunetka od blondynki, a głupota nie rodzi się w bólach...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX8LVyMGtJ4Ul2FPU20acWNMOvwvwrhELT7_TEQoqeEbclBeo2IfLqlUcHox1NbTCGEZF3SJ6jysPg-hgfyiTAthaUizH4F82QdncQ3Qj7ElvkfglFRJrXr3cJwTQGQvRuRuLvZeCiLFO1/s1600/tankowanie.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX8LVyMGtJ4Ul2FPU20acWNMOvwvwrhELT7_TEQoqeEbclBeo2IfLqlUcHox1NbTCGEZF3SJ6jysPg-hgfyiTAthaUizH4F82QdncQ3Qj7ElvkfglFRJrXr3cJwTQGQvRuRuLvZeCiLFO1/w400-h266/tankowanie.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">Podjeżdżam na swoją ulubioną stację benzynową. Sporo klientów. Stacja jest samoobsługowa i dodatkowo ma pana w budce dla tych, którzy zechcą zapłacić gotówką. Po kilku minutach oczekiwania ustawiam swój wehikuł w odpowiedniej pozycji, wyciągam kartę płatniczą, odkręcam korek prowadzący do baku i podchodzę do magicznej skrzynki dla samoobsługowców. Kątem oka widzę, że obok skrzynki, po drugiej stronie wspólnego stanowiska tankującego, kręci się kobitka, brunetka, odstawiona jak żywa reklama strony numer pięć w katalogu z odzieżą dla pań z wyższej półki. Tymczasem ze skrzynki zaczyna się wydobywać dziwny dźwięk w postaci upierdliwego pisku. Zaniepokojona zbliżam się do kobiety i skrzynki. Widzę przerażenie w jej oczach...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">- Kurcze coś źle wsadziłam chyba? Albo poprzyciskałam nie to co trzeba! Znowu... Ale ze mnie kretynka!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">Na ekranie miga znaczek wskazujący na tankowanie z dystrybutora po mojej stronie. Sytuacja zaczyna się komplikować, gdyż za moim samochodem i koleżanki brunetki ustawiły się już inne pojazdy. Manewrowanie w celu zamiany miejsc wywoła poważne przetasowania i zapewne nieźle wkurzy oczekujących na tankowanie. Samochodów za pomocą teleportacji raczej nie zamienimy miejscami. Brunetka zaczyna wpadać w panikę:</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">- I co teraz? Zaraz nas zatrąbią! </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">Zaraz, zaraz... Jakie nas? - pomyślałam. Przecie to ty babiszonie jeden rozumem się nie wykazałaś - kontynuowałam myślenie... A że ja dobry z natury człek jestem to nie wytrzewiłam swoich przemyśleń i zdusiłam zło w zarodku. Zamiast tego zabrałam się do oględzin budki, dystrybutora i wydałam wyrok: </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">- Ciągniemy pistolet z "mojego" dystrybutora do pani samochodu, tego węża powinno wystarczyć.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">I tak dwie brunetki zabrały się za ciągnięcie węża. Akcja przyniosła pożądane rezultaty i pistolet trafił do odpowiedniej dziury. Oczywiście dziwnym zamieszaniem zainteresował się pan nadzorujący z budki. Przybył na miejsce zbrodni i skomentował:</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">- A co tu panie wyczyniają? No tak! Wpuścić dwie baby to stację benzynową zdemolują! </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">- Ale my nic nie demolujemy, rozwiązujemy problem natury logistycznej - wyjaśniam.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">Pan dokonawszy oględzin i stwierdziwszy, że nie wysadzimy niczego w powietrze oddalił się, a moja "koleżanka" zaczęła mi wylewnie dziękować:</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">- Strasznie pani dziękuję, naprawdę, ja bym tego nie wymyśliła. Opatrzność panią zesłała! Ja to zawsze mam jakieś przygody na tej stacji. Kurcze taki wstyd!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">O zesłaniu mojej osoby przez opatrzność nic nie wiem, ale nie powiem, że nie połechtało to mojego ego - poczułam się jak specjalista kategorii X w dziedzinie tankowania ;) Natomiast w ramach solidarności jajników do "koleżanki" brunetki rzekłam:</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">- Proszę się nie przejmować - ja też rozumem nie grzeszę, jeśli chodzi o obsługę samochodu - przez miesiąc jeździłam bez korka przy baku paliwowym, który zostawiłam na jakiejś stacji przy okazji tankowania, a raz to i stopy zdarzyło mi się oblać benzyną. Bez komentarza... </span></div><br /><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: large;">Kolor włosów nie ma najmniejszego znaczenia, jeżeli chodzi o wykazywanie się czymś, co powszechnie zwane jest głupotą ;) O ile słowo "wykazywać" jest tutaj odpowiednie. Przecież głupota jest tworem spontanicznie wypełzającym na światło dzienne i czasami właściciel owej głupoty jest zupełnie bezradny wobec jej narodzin ;)</span></div>Eve Daffhttp://www.blogger.com/profile/08340106465961557138noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4600024730276359547.post-55857576563709597742021-02-19T09:19:00.000+01:002021-02-19T09:19:13.012+01:00Piszczalscy, słonie i inne drące się japy...<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2kTjHNARvdaewIjxLOhisBuoaawymdhrDwjV02Zb1TGx3KqE0cD49pCCSKMaUDKJh4g54fyYYyB0Dj2LouMPW789CJLxC583AdFU9foqVXirIWr-WnU-frfe5P0QbkMY-nStfSO7AdK6p/s995/g%25C5%2582osna.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="995" data-original-width="985" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2kTjHNARvdaewIjxLOhisBuoaawymdhrDwjV02Zb1TGx3KqE0cD49pCCSKMaUDKJh4g54fyYYyB0Dj2LouMPW789CJLxC583AdFU9foqVXirIWr-WnU-frfe5P0QbkMY-nStfSO7AdK6p/w396-h400/g%25C5%2582osna.jpg" width="396" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet;"><span style="font-size: large;">Tematyka tego posta jakoś tak sama pchała się, by ujrzeć światło dzienne. Od kilku lat obserwuję pewien trend społeczny, który ostatnio nabiera na sile. A mianowicie zachowania ludzi na klatce schodowej, która jak wiemy jest obszarem wspólnego bytowania wszystkich zamieszkujących i z klatki korzystających.</span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Głośne rozmowy przez telefon to norma. Zastanawiam się jakiej rangi muszą to być rozmowy, że trzeba je koniecznie prowadzić wędrując z trzeciego piętra na parter czy w drugą stronę…? Dodatkowo jeszcze często zapodane na system głośnomówiący. Idzie taki Dotelefonuuwiązany i drze mordę tak, że wszyscy lokatorzy słyszą te żałosne wywody o dupie jeża. Hitem był osobnik, który wracał z roboty po północy i na cały regulator gaworzył. Sytuacja powtarzała się dość często, więc którejś nocy Marian dokonał na nim pacyfikacji słownej wyrażonej w sposób na tyle docierający, że od tego czasu jest przysłowiowy święty spokój. Natomiast zawsze zastanawia mnie w takich sytuacjach obojętność innych lokatorów, gdyż nie sądzę byśmy byli jedynymi słyszącymi te nocne bełkoty.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Chodzenie jak słoń. Niektórzy mają wielki problem z tym, by przemieszczać się po schodach w sposób normalny. I nie mam tu na myśli ludzi, którzy mają problemy zdrowotne. Co złośliwsze przypadki chód słoniowy praktykują wieczorową lub nocną porą – pewnie w ramach zemsty, że wracają z pracy lub do niej idą tak późno. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Dzieci na klatce schodowej i w mieszkaniach. To temat rzeka… I nie wiem czy świadczy to o braku wychowania, bezstresowym wychowaniu czy o jakiejś innej niewydolności wychowawczej? Wędrówki dzieciątek po klatce schodowej często kojarzą mi się z jakimś rodzajem rzezi niewiniątek – wrzaski, piski i inne odgłosy, które temu towarzyszą prowokują do zastanowienia się co jest przyczyną tego stanu poza dysfunkcjami w wychowaniu. Może teraz takie pokolenia nam rosną z dużą potrzebą wyrażania się tu i teraz, a to że nie mieszkają w bloku sami to kogo to obchodzi…? Moja ulubiona rodzinka to Piszczalscy, gdzie procedura przemieszczania się po klatce schodowej wygląda zawsze tak samo: dwie, kilkuletnie postaci płci żeńskiej piszczą jak obdzierane ze skóry, do tego czasami pies, który wtóruje tym piskom i mamunia, która piskliwym głosikiem próbuje uciszyć to rozjuszone stado. Nawiązując jeszcze do zachowań dzieci w blokowiskach to na uwagę zasługują fantastyczne zabawy przeprowadzane w mieszkaniach, w trakcie których to ekspresyjnie dudni sufit i chce na łeb spaść, no ale latorośl musi się wyżyć, bo ma dużo energii. Może ja stara już jestem i cierpliwości nie mam, ale nie pamiętam, żeby w czasach mojego dzieciństwa ktoś się w taki sposób zachowywał.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Wszystkie te opisane przypadki zieją, niestety, egoizmem. Ludzie zapomnieli, że nie żyją sami w blokach i nie są panami tych przestrzeni. Na marginesie dodam, iż nie jestem jakąś upierdliwą babą, której każdy hałas przeszkadza, opisałam tu sytuacje, które zdarzają się często i jakoś autorom tych sytuacji nie przychodzi do łbów, że to może innym przeszkadzać, zwłaszcza jak pracują zdalnie w tych dziwnych czasach. </span></p>Eve Daffhttp://www.blogger.com/profile/08340106465961557138noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-4600024730276359547.post-47470717405008359232021-02-17T07:30:00.001+01:002021-02-17T07:35:40.251+01:00Zrób sobie domowy ser...<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1wytOMsQb48F6ASDXguiyxrvjSAT1lY_b2rnCeZtREdLaSiMJyUHFFFH-g8cDdVytiFvCBaLLvJQ5kG2xCkde30jjzWTcmlyOUVwVltu3NstLWW5dh48pasd4Rk_uphunTnCmyHbXXbtq/s2048/1613032468331.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="2048" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1wytOMsQb48F6ASDXguiyxrvjSAT1lY_b2rnCeZtREdLaSiMJyUHFFFH-g8cDdVytiFvCBaLLvJQ5kG2xCkde30jjzWTcmlyOUVwVltu3NstLWW5dh48pasd4Rk_uphunTnCmyHbXXbtq/w400-h400/1613032468331.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Dzisiejszy kącik kulinarny zachęca do zrobienia niezwykle interesującego sera, który przypomina mozzarellę. Każdy może sobie w domowym zaciszu wyprodukować to cudo, a na fotografii moje osobiste dzieło serowe. W trakcie procesu produkcyjnego można dorzucić różne różności i stworzyć ser dosmaczony: pieprzowy, szczypiorkowy, paprykowy - ogranicza nas tylko fantazja.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Ser powstał na podstawie propozycji przedstawionej w tym filmiku (z małymi modyfikacjami):<br /><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/ommmdugchlA" width="320" youtube-src-id="ommmdugchlA"></iframe></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><b>Składniki:</b></span></div></div><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- 1 l mleka 3,2% - kupione w sklepie w butelce - świeże</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- 250 g kwaśnej śmietany 18%</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- 3 jajka</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- 2 płaskie łyżeczki soli</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Serek wyszedł pyszny! Delikatny, mleczny i co najważniejsze jest banalnie prosty do wykonania. Należy się wcześniej zaopatrzyć w chustę serowarską lub użyć gazy/bawełnianej ściereczki; przyda się też mała forma serowarska; chustę i formę można kupić na allegro za śmieszne pieniądze.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><b>Polecam i smacznego 🙂</b></span></div></div></div>Eve Daffhttp://www.blogger.com/profile/08340106465961557138noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-4600024730276359547.post-34907764003637431662021-02-15T08:52:00.001+01:002021-02-15T08:52:55.118+01:00Zboczeniec wakacyjny i to nie jeden, czyli pedałuj śmiało...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZWzD6oALIfdkgG1KoPUsrwoozPnuRQlD8P3LiVWf9gva5DYH8SGQIaUTA9BNSaAcFAFhQQfi02MYYNLHPzIITnB1BFcxKOsWZtSvCG52JF0_42Oh0fjGe9F0a_xucPwJ_qzeYORWmN0L7/s369/piach.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="247" data-original-width="369" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZWzD6oALIfdkgG1KoPUsrwoozPnuRQlD8P3LiVWf9gva5DYH8SGQIaUTA9BNSaAcFAFhQQfi02MYYNLHPzIITnB1BFcxKOsWZtSvCG52JF0_42Oh0fjGe9F0a_xucPwJ_qzeYORWmN0L7/w400-h268/piach.jpg" width="400" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">Dawno, dawno temu, gdy byłam piękna i młoda, wraz z moją kuzynką (nazwijmy ją roboczo A) udałyśmy się na krajowy wypoczynek, bez opcji all inclusive. Celem wypoczynkowym była wiocha nad jeziorem w okolicach puszczy Knyszyńskiej. Oczywiście okolica malownicza, cisza, spokój, swojskie żarło, pełna sielanka, agroturystyka pełną gębą. </span></div><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"></span></span><br /><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: large;">Wiadomo, że człowiek na wakacjach ma również potrzebę zażywania ruchu w różnej postaci. I w nas takowe pragnienie się zrodziło. Na pożyczonych rowerach, z lichą mapą w ręku, udałyśmy się na wycieczkę po wspomnianej wcześniej puszczy. Dla tych nie wtajemniczonych pragnę nadmienić, iż puszcza jest rozległym kompleksem leśnym z dziką zwierzyną w pakiecie; niestety ma również tendencje do tego, aby skutecznie wprowadzać w błąd wszystkich napalonych zwiedzaczy puszczowych. </span></div><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="font-size: large;"></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Jedziemy na tych rowerach, ja i A, piękna pogoda, ptaszki, futrzaki, zielono, kolorowo. Z pełnym profesjonalizmem stosujemy się do wskazówek mapy zakładając, że długość trasy wycieczkowej będzie w porywach miała 20 km – w końcu żadna z nas nie jest profesjonalnym cyklistą, a kondycja też nie zwala z nóg. Zachwycamy się dzikością puszczy, moja kuzynka sili się na niewybredne żarty o atakujących stadach dzików i wilków… </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Niestety Matka natura postanawia wystawić nas na próbę… Nasze, niczym nie zmącone, słoneczne niebo nagle przybiera formę mało przyjazną, zauważamy jakby błyskawice, słychać stłumione grzmoty. Pada komenda: „Szybciej, burza idzie, trzeba wracać…” No łatwo powiedzieć, gorzej zrobić… Zaczyna się ulewa, a leśna ścieżka zamienia się w błotnego potwora, który bezlitośnie wciąga nasze rowerowe koła. Powoli stajemy się obojętne na strugi wody lejące się na nasze, przerażone ciała. Trudno mówić o rozwijaniu zawrotnej prędkości w zaistniałych warunkach. Godzimy się z faktem nieuchronnej śmierci w leśnej dziczy; zawsze chciałam zostać szlachetnie pożartą częścią łańcucha pokarmowego. Tracimy zupełnie orientację w terenie, widać tylko drzewa, drzewa, drzewa, drzewa… Okazuje się, że sporo czasu już tkwimy w tej dziczy. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Burza nagle odpuszcza, ale dociera do nas brutalna prawda, że mapa to już w niczym nam nie pomoże. Telefonów z GPS-em nie mamy, poza tym te, które mamy i tak nie mają zasięgu. Mokre, w zabłoconych buciorach docieramy w końcu na skraj puszczy - przed nami rozpościera się piękna równina z polami uprawnymi. Daleko na horyzoncie dostrzegamy zarysy domostw. Oczywiście, bez chwili wahania, wytaczamy nasze sprzęty na polną drogę i próbujemy jechać… A tu niespodzianka! Ulewa bardzo skutecznie rozmoczyła nawierzchnię, więc jedyna opcja, jaka pozostaje to prowadzenie dwukołowca. Po paru minutach nasze rowerki oblepiają się błockiem po samą kierownicę; stwierdzam, że mój waży, jak nic, ze sto kilogramów. W akcie desperacji chcę go nawet porzucać w polnym rowie.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgr-U2-srL0wSa84IfEueXtyVdGwIwDDLhZfr2DaMrOlK7Lgjhu5p9KEyQ9MYeJ3aOmgjcu9NM37E5Q3D5npkI5SnD0O-TKRhx90FATHKM3jT3GtoniB_GBRhmUsCMKwLzNv9OWmQtHmBBR/s1600/b%C5%82otko.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgr-U2-srL0wSa84IfEueXtyVdGwIwDDLhZfr2DaMrOlK7Lgjhu5p9KEyQ9MYeJ3aOmgjcu9NM37E5Q3D5npkI5SnD0O-TKRhx90FATHKM3jT3GtoniB_GBRhmUsCMKwLzNv9OWmQtHmBBR/s1600/b%C5%82otko.jpg" width="400" /></span></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">Tymczasem moja kuzynka dostrzega w oddali wóz z koniem w postaci napędu, na wozie siedzi, podobnież, kilku wiejskich, dorodnych chłopów. Widać przerażenie w jej oczach: „Zboczeńcy! Zgwałcą nas w szczerym polu!” Osobiście jest mi obojętne czy zgwałcą nas w szczerym czy nieszczerym polu… Pada komenda: „Biegnij!!! Szybciej!!!” No prawie konam ze śmiechu! Nie, żebym była tak zadowolona z potencjalnego gwałtu, ale opcja biegu z rowerem lub bez roweru w błocie po kolana i tak była skazana na niepowodzenie. Co najwyżej może tylko niepotrzebnie i niezdrowo dodatkowo podniecić naszych oprawców, jeżeli są fanami walk w kisielu, oleju lub błocie. Pozostaje nam konfrontacja twarzą w twarz ze sprawcami potencjalnego gwałtu zbiorowego… Szybko się okazuje, że panowie nie mają złych zamiarów lub po prostu nie gustują w błotnych, upoconych, zmoczonych babach z dużą agresją w spojrzeniu.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">Docieramy w końcu do wsi… Człek z pierwszego z brzegu gospodarstwa, jak nas widzi, to sam proponuje umycie wężem ogrodowo – gospodarskim. Doprowadziwszy siebie i rowery do, jako takiego, stanu użyteczności publicznej i uświadomione przez gospodarza wiejskiego, że długa droga przed nami, udajemy się w drogę powrotną. Jak się później okazało przejechałyśmy na rowerach ponad 50 km, w tym sporo w błotnistej mazi. Jak widać, człowiek jak chce to potrafi: wystarczą tylko odpowiednie bodźce ;) Dodajmy jeszcze, że zapasy żywnościowo – napitne ograniczały się do dwóch batoników i dwóch małych butelek wody. Po dotarciu do naszego kwaterunku miałam ochotę, pierwszy raz w życiu, całować próg i obdarzać czułościami drzwi wejściowe.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">Wakacje to jednak piękny czas…</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">Zapraszam również do zapoznania się z przygodami w wydaniu zimowym, gdzie to gacie pękły tak, że aż biała watka niczym baranek ujrzała światło dzienne: <b><span style="color: #660000;"><a href="http://kobietoskop.blogspot.com/2015/01/narty-i-puszyste-jak-owieczka-ono.html" target="_blank">Zawartość gaciowych czeluści w zimowej scenerii...</a></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;"><b><br /></b></span></div></div></span>Eve Daffhttp://www.blogger.com/profile/08340106465961557138noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-4600024730276359547.post-48208205260122862872021-02-12T08:30:00.000+01:002021-02-12T08:35:58.578+01:00Pasta z makreli co się sama pcha do gardzieli!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1ByTCMqDgGRf8J7ojpBKDWaf1v1AbhmHyqsK84EMtYUsiTrdvveFLhZ17nvlS-_2ojI1APVsq4Jzxe1YnMwo0L-eb4ggeOH5BXriOweyzT1K88Z-iPhwEegpfPVEw2bF85jF-M4EO7hLG/s2048/1612032205598.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="2048" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1ByTCMqDgGRf8J7ojpBKDWaf1v1AbhmHyqsK84EMtYUsiTrdvveFLhZ17nvlS-_2ojI1APVsq4Jzxe1YnMwo0L-eb4ggeOH5BXriOweyzT1K88Z-iPhwEegpfPVEw2bF85jF-M4EO7hLG/w400-h400/1612032205598.jpg" width="400" /></span></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><span>Tak sobie umyślałam, że raz w tygodniu będzie o jedzeniu. Może się oczywiście zdarzyć, że będzie częściej co jest bezpośrednio związane z faktem wielkiego uwielbienia dla jadła właścicielki tego miejsca. </span>Ostatnio pojawiły się <a href="http://kobietoskop.blogspot.com/2021/02/a-gdzie-to-pani-takie-buki-kupia.html" target="_blank"><span style="color: #660000;"><b>buły orkiszowe</b></span></a>, no ale samych bułek nikt jeść nie będzie, więc dziś dorzucam pastę - smarowidło dla wielbicieli makreli.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><b>Składniki:</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- 1 duża, wędzona makrela - obrać z ości, mięso rozgnieść widelcem</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- 1 mały, naturalny serek wiejski - 200g</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- pęczek pietruszki - drobno posiekać</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- kawałek pora - drobno pokroić</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- 2 łyżki oleju lnianego - można zastąpić innym</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- sól i pieprz do smaku - pieprz najlepiej świeżo zmielony</span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFQmgYUf7JZlvQ50fPKH4Wi_2hUCAtYScthv7PzwR8jVXfyFwtvB0PtX-_FQMmOO7stIsastL97J3jJrDnD-rKL74TlWEBd0VUpSmC41ePaSk87KJmtTfrsXHxF-WvFEmPvgabFWtJZP25/s2048/1612032205606.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="2048" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFQmgYUf7JZlvQ50fPKH4Wi_2hUCAtYScthv7PzwR8jVXfyFwtvB0PtX-_FQMmOO7stIsastL97J3jJrDnD-rKL74TlWEBd0VUpSmC41ePaSk87KJmtTfrsXHxF-WvFEmPvgabFWtJZP25/s320/1612032205606.jpg" /></span></a></div><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Wszystkie składniki mieszamy dokładnie w misce; można je również zblendować, wtedy uzyskamy kremową konsystencję. Pasta najlepiej smakuje ze świeżym, pełnoziarnistym pieczywkiem i ogórkiem kiszonym. Marianowi na ten przykład smakuje najlepiej sama wyjadana cichaczem z michy, tak żebym nie widziała 😉 A potem się nazywa, że ja to zjadłam tylko nie pamiętam kiedy, bo w pewnym wieku to pojawia się wybiórcza amnezja spożywcza 😉</span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSqYcRINwAsTqmmo1TaOfoQdmyT4KYnWvy-yMAttI8Nm_z4WOa99NpneoxlWOgN-7QEJ4nhimtRc45g_M48iJ3YUNFuKuV3AfHBZ6YFJvQ4ij4nPepRGCOFlmn9QFICJ85EE5ydBmat4sQ/s1440/1612032205591.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1440" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSqYcRINwAsTqmmo1TaOfoQdmyT4KYnWvy-yMAttI8Nm_z4WOa99NpneoxlWOgN-7QEJ4nhimtRc45g_M48iJ3YUNFuKuV3AfHBZ6YFJvQ4ij4nPepRGCOFlmn9QFICJ85EE5ydBmat4sQ/s320/1612032205591.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizEuPa-rcodmgWmbq9RM7ywOklICo_wpT8TnjY4zysh-ay07a-4Px1lxhZtS8NG6gYrCfJZR0DCG3XVytSREspRjCcrtTmqfuD_ZxTvczBlZqcAqC5E80zTJsJvyFO8LJEEKC6JdMe4JU5/s1440/1612032205587.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1440" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizEuPa-rcodmgWmbq9RM7ywOklICo_wpT8TnjY4zysh-ay07a-4Px1lxhZtS8NG6gYrCfJZR0DCG3XVytSREspRjCcrtTmqfuD_ZxTvczBlZqcAqC5E80zTJsJvyFO8LJEEKC6JdMe4JU5/s320/1612032205587.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-vg4F4AqhzfzwoWEK1nO64y6UA7M5bHGqX5XBudqP-MJ56R3RfpwW4AAWVha2eGiPT-d03J2fqWYc_L3gJ2ZS5jhHTxFlx7JVIDPHtm6rsVnt_9VQoIqe2jg7UD3GvnPIyF3X6Jrho7jL/s2048/1612032205593.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="2048" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-vg4F4AqhzfzwoWEK1nO64y6UA7M5bHGqX5XBudqP-MJ56R3RfpwW4AAWVha2eGiPT-d03J2fqWYc_L3gJ2ZS5jhHTxFlx7JVIDPHtm6rsVnt_9VQoIqe2jg7UD3GvnPIyF3X6Jrho7jL/s320/1612032205593.jpg" /></span></a></div><p></p><p style="text-align: center;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><b>Smacznego</b> 🙂</span></p>Eve Daffhttp://www.blogger.com/profile/08340106465961557138noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-4600024730276359547.post-87026827103134208282021-02-10T08:22:00.000+01:002021-02-10T08:22:29.704+01:00Migawki z życia kobiety... Epizod 7: Obyś cudze dzieci uczył!<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoHBlHnWBrcRK9iLneOo0rpbbzt7sQNHEEnZLFz1Yb8RkNRf6tf1oEFRDKqA335O_SBenrZE-MBwjamSDUfxAc08jj8ptvvZwKMMbZx1o4zHezZ8S4ZjlnJYgwfjPGGO3ehCY5uSNf4Wft/s999/uczy%25C4%2587.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="622" data-original-width="999" height="249" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoHBlHnWBrcRK9iLneOo0rpbbzt7sQNHEEnZLFz1Yb8RkNRf6tf1oEFRDKqA335O_SBenrZE-MBwjamSDUfxAc08jj8ptvvZwKMMbZx1o4zHezZ8S4ZjlnJYgwfjPGGO3ehCY5uSNf4Wft/w400-h249/uczy%25C4%2587.jpg" width="400" /></a></div><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Sponiewierana jak pług po solidnej orce rozwarłam wrota swojego domostwa, gdy telefonicznie zaatakowała mnie Gośka. Zwaliłam dupsko na kanapę i rzekłam:</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">- Gocha jestem… jakby to poetycko ująć głęboko rozdygotana wewnętrznie, znaczy się potocznie wkurwiona i zmęczona. Nie obraź się, ale muszę odreagować. Naskrobię ci parę zdań w mailu, bo nie mam siły mówić. – Trochę mi było głupio, że ją zbyłam, ale trafiła na mój złoty dzień. Ogarnęłam swoje jestestwo, wydobyłam lapa i poniosło mnie nieco literacko w mailu do Gośki…</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><i>Małgorzatko wiesz, nie od dziś, że ludzie, którzy mnie znają uważają za osobę mającą system nerwowy konia - znaczy się mało co lub mało kto jest w stanie mnie doprowadzić do załamania nerwowego. Wykazuję się też dużą stabilnością emocjonalną itp., itd.. Niestety obawiam się, że mój system nerwowy w najbliższym czasie podejmie jakiś straszliwy bunt...</i></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><i>Moja robota... Po trzech dniach jestem wrakiem... I nie chodzi tu o wstawanie przed szóstą. To co dzieje się w tej placówce to jest jakiś dramat - bynajmniej dla mnie… Każdą lekcję mam w innej sali, w związku z czym łażę jak jakiś bezdomny z miliardem rzeczy po dwóch piętrach. Nie mam czasu sikać i jeść. Ale to nic nowego… Przez najbliższy rok będzie trwał remont... W związku z czym wiercenie i stukanie tu i ówdzie to norma. Lekcje biologii z najgorszą klasą w szkole odbywam w sali przeznaczonej do zajęć fitness - i tu można umrzeć ze śmiechu - w sali nie ma krzeseł i stołów: są lustra i piłki do skakania. Serio... ja nie wiem czy się śmiać czy płakać w progu?!??! W tejże sali mam też lekcje plastyki z inną równie "fajną" klasą, która robi przysłowiowe bydło u każdego na każdej lekcji. Pomijam potencjał intelektualny tych dzieci. Ze ścian w tej sali wystają kable i kontakty na kablach... Dziś w ramach "dowcipu", żeby mieć światło postanowiłam dotknąć tegoż kontaktu na kablach uwieszonego; zanim to zrobiłam rzekłam do tłumu: kochane dzieci, jeżeli mnie prąd zabije to proszę łaskawie powiadomić dyrekcję. No cóż życie musi boleć… Prąd mnie na szczęście nie zabił...</i></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><i>Pani dyrektorowa po tym jak poszłam zapytać "nieśmiało" jak długo mam w takim cyrku pracować stwierdziła, że być może rok i nic się nie da zrobić… Ostatkiem sił powstrzymałam się, by nie wybuchnąć gromkim śmiechem lub nie zacząć rwać włosia ze łba. </i></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><i>Oczywiście w klasach siódmych mam "kochane" dzieci, które rzucają tekstami w stylu: Pani łamie moje prawa!!! Na mnie nie wolno krzyczeć!!! (to tak w skrócie wielkim pozwoliłam sobie zacytować jedną z wypowiedzi). Generalnie to dziś resztką sił powstrzymałam się, by kolesiowi jednemu z drugim nie walnąć w japę. Jeżeli to zrobię to mnie wywalą z roboty, co w sumie może wcale nie byłoby takie złe.</i></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><i>Doszłam do jakiejś ściany, chyba... Wiem, że praca w innych miejscach też ma swoje blaski i cienie, ale czy to jest normalne by od 8.00 do 15.00 przez trzy dni w tygodniu tkwić w czymś w rodzaju wyżymaczki mózgu, w której nie mam szans na załatwienie w spokoju swoich prymitywnych potrzeb typu sikanie? W poniedziałki i wtorki mam krócej, ale równie atrakcyjnie. Ja się obawiam, że nie jestem w stanie przez rok tak funkcjonować, o dobrnięciu do emerytury nie wspominając.</i></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><i>Aaaa... W naszej szkole dzieci nie noszą nic na lekcje plastyki, gdyż nauczyciel plastyki - znaczy się ja, ma obowiązek zakupu gadżetów na plastykę dla całej szkoły ze środków finansowych pochodzących ze składek rodziców. Zatem materiały plastyczne zalegają w sali nr 1. W tym roku nie mam tam wszystkich lekcji plastyki, w związku z czym pozostaje mi targanie pudeł po piętrach. Moi mili koleżanki i koledzy z pracy w ramach dowcipu wytworzyli już wizje mojej postaci targającej pod pachą kościotrupa, laptop, teczki i ze cztery pudła z materiałami plastycznymi; w tak zwanym międzyczasie mam stać na dyżurze i dobrze by było gdybym coś zjadała, bo podobno źle wyglądam.</i></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><i>Mam jeszcze zajęcia indywidualne z dzieckiem z klasy czwartej, które nie potrafi czytać i pisać. Ja nie wnikam już jak ono się znalazło w klasie czwartej?!?! I ja mam to dziecko uczyć przyrody, informatyki, techniki, plastyki i w-fu. Przeżyłam kolejne "załamanie nerwowe".</i></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><i>I jak ja mam żyć i nie zwariować :))))) Chyba pozostaje mi tylko modlitwa o rozum albo zacznę pić lub coś brać ;))))) </i></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><i>Zaczęłam się zastanawiać nad pracą w Biedronce - może bycie kasjerką w tym zacnym przybytku ma większy sens niż to co robię :) Przynajmniej będę siedzieć na przysłowiowej dupie i sikać do pampersa, bo w mojej pracy to jakby jest luksus: pampersa nie założę, bo mnie wyśmieją, a o siedzeniu to też generalnie mogę zapomnieć ;)</i></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><i>Dobra, dosyć... </i></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Gośka została uszczęśliwiona moją opowieścią z krypty, zresztą nie pierwszą i pewnie nie ostatnią. Ja, Klara, dokonałam solidnego wyrzygu na moją pracę, którą już i tak częściowo zdradziłam na rzecz ZOO, w którym przez kilka godzin w tygodniu udzielam się w dziale edukacji. Tam też mam do czynienia z dzieciakami, ale jakoś to wszystko inaczej wygląda, choć też bywa i straszno i śmieszno.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Praca w szkole w tym kraju to niezły dowcip. Obawiam się, że za kilka lat nikt nie będzie chciał tam z własnej, nieprzymuszonej woli przyjść i nauczać. Statystyczne społeczeństwo nie szanuje pracy nauczyciela. Wystarczy wpaść na niektóre fora, gdzie sączy się solidna rzeka jadu na temat tego jakimi to nierobami są nauczyciele. Słyszą to i czytają uczniowie i też szacunku coraz większa ich grupa nie ma do nauczycieli co widać na przykład w wiadomościach przesyłanych za pośrednictwem dziennika elektronicznego. Można się natknąć na wpisy typu: Proszę mi wyjaśnić dlaczego wstawiła mi pani minus?!?! Nic tylko się odwinąć i zdzielić w papę. Za moich szkolnych czasów to było nie do pomyślenia, by tak się zwrócić do osoby dorosłej pomijając już wątek wykonywanego zawodu.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Pensja dla kogoś kto zaczyna swoją „karierę” w szkole to kolejna jedna wielka kpina – młodzi ludzie nie przyjdą za takie pieniądze pracować i wcale im się nie dziwię. Jeżeli państwo nie zmieni swojego podejścia do edukacji to wkrótce najemnicy zza wschodniej granicy będą nauczać dzieci na polskiej ziemi. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">To wytrzewiłam ja, Klara, i już mi jest lepiej na umyśle ;)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><i>Ciąg dalszy nastąpi… a wszelakie podobieństwo do prawdziwych postaci i zdarzeń jest przypadkowe…</i></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div></div><p><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><u>Klara serdecznie zaprasza na pozostałe epizody, które znajdują się <a href="http://kobietoskop.blogspot.com/p/migawki-z-zycia-starej-panny.html" target="_blank"><span style="color: #660000;"><b>tutaj</b></span></a>.</u></span></p>Eve Daffhttp://www.blogger.com/profile/08340106465961557138noreply@blogger.com26tag:blogger.com,1999:blog-4600024730276359547.post-74306111295184937812021-02-08T09:30:00.004+01:002021-02-09T10:24:50.624+01:00Dzieci w kuchni i grzyb atomowy gotowy!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIVzxfZqYkF0mxi7UMq6Blxntssq3UjZ_bOpIwi3gTqpLgA-xrc6eHBNyUAGWBxc8tYYHorM7IAgABZ6-YvnsEfW1QTBOmdruYeqTXQhHVMqyEqABLLaPK9lL9gmWI-YT17vC0W5GXuDLd/s1600/ciasto.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="282" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIVzxfZqYkF0mxi7UMq6Blxntssq3UjZ_bOpIwi3gTqpLgA-xrc6eHBNyUAGWBxc8tYYHorM7IAgABZ6-YvnsEfW1QTBOmdruYeqTXQhHVMqyEqABLLaPK9lL9gmWI-YT17vC0W5GXuDLd/s1600/ciasto.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Grafika: www.cafeleniwiec.pl</span></div></div><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"></span><br /><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">W dzieciństwie urządzaliśmy sobie z bratem, tak zwane, kuchenne niespodzianki. Zabawa polegała na tym, że wytypowany zamykał się w kuchni i przyrządzał „danie” dla drugiej osoby. Oczywiście wszystko się odbywało pod nieobecność rodziców. Z racji na to, że w tamtych czasach (lata 80-te) niewiele było w lodówce specjałów to nasze kuchenne szaleństwo ograniczało się do kruchych ciastek z dziurką posypanych cukrem i dżemu domowej roboty o smaku truskawkowym, podanych na milion sposobów. Były więc:</span></div><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">- kanapka z kruchych ciastek z dżemem w środku,</span></div><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><div style="text-align: justify;">- kruszone kruche ciastka z kleksem z dżemu,</div><div style="text-align: justify;">- torcik z kruchych ciastek z kremem dżemowym,</div><div style="text-align: justify;">- gniecione kruche ciastka wymieszane z dżemem,</div><div style="text-align: justify;">- dżem z posypką z kruchych ciastek.</div><div style="text-align: justify;">Na zmianę zamykaliśmy się w tej kuchni i przygotowywaliśmy te mistrzowskie „dania” z dużym namaszczeniem. Oczekujący na degustację koczował w przedpokoju i najczęściej bawił się papierem toaletowym hurtowo nagromadzonym w mieszkaniu; budowało się z tego wieżę, na którą należało siąść i zrobić pierdut! Cała radocha była w tym upadku i masakrowaniu rolek cennego surowca. Niestety nie spotykało się to ze zrozumieniem ze strony rodzicieli. Wróćmy do ciastek… Niespodziankę przygotowaną przez „kucharza” należało spożyć z uśmiechem na ustach. Po kilku kolejkach takich eksperymentów kończyło się to tak, jak skończyć się powinno, czyli w otchłaniach porcelanowej muszli klozetowej ;)</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Inny wyczyn kulinarny stworzony w duecie z braciszkiem to produkcja krówek domowej roboty: schajcowaliśmy wtedy część półki wiszącej nad zlewem ratując palącą się patelnię. Od tego czasu wiem, że palącej się patelni zawierającej tłuszcz nie zalewa się wodą, ponieważ uzyskujemy efekt grzyba atomowego. </div><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;"><br /></span><span style="text-align: left;">Do napisania powyższych wspomnień zainspirowała mnie opowieść znaleziona na www.forum.gazeta.pl, autorstwa - teresa104:</span></div></span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: large; text-align: justify;">„Kiedyś jako dzieci wróciliśmy z bratem z kolonii, były wakacje, rodzice w pracy. I zapragnęliśmy odtworzyć wspaniały kolonijny przysmak, nieznany nam z domu, czyli pampuchy (drożdżowe kluski na parze). Wzięliśmy "Kuchnię polską" i tam z przepisu próbowaliśmy wyrobić te kluski i jakoś wciąż nie mogliśmy utrafić z konsystencją. Wreszcie wyszła cała mąka, jaka była w domu, brat poszedł zatem z moimi pieniędzmi zaoszczędzonymi na koloniach kupić surowca. Mojego majątku wystarczyło jeszcze na 3 kg mąki i drożdże. Kiedy ojciec wrócił z pracy, ujrzał na kuchennym blacie wielką górę suchych kłaków, których już nie byliśmy w stanie z bratem wyrobić naszymi siłami (ja ledwo nad ten blat wystawałam). Trudna rada, stary zdjął koszulę i wyrobił olbrzymią gulę ciasta, wciąż zresztą powiększającą się od drożdży. Resztę dnia wycinaliśmy szklankami kluski, które leżały na ściereczkach w całym domu, na balkonie, na szafkach, na stołach i partiami parowaliśmy je w garnkach na wszystkich palnikach. Powiem Wam... wreszcie najadłam się pampuchów. Na słodko, na słono, z masłem, z cukrem, z zupą, z kiełbasą, odgrzewane, na zimno, smażone, dopiekane, ojciec do pracy codziennie zabierał, matka też się starała, chociaż klusek nie lubi.”</span><br /><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Opis bardzo zadziałał na moją wyobraźnię i suszyłam zęby opluwając monitor. Najbardziej wzruszył mnie fragment dotyczący poświęcenia oszczędności, by surowiec zakupić potrzebny na pampuchy.<br /><br />Pozostając w klimatach słodkości i zbliżającego się, wielgachnymi, pączkowymi krokami, tłustego czwartku zapraszam w wolnej chwili na post wspominkowy z wytryskiem w roli głównej - <span style="color: #660000;"><b><a href="http://kobietoskop.blogspot.com/2016/02/gdy-paczek-atakuje-cnotliwa-kobiete.html" target="_blank">Gdy pączek atakuje cnotliwą kobietę...</a> 😁<br /><br /></b></span></div></span>Eve Daffhttp://www.blogger.com/profile/08340106465961557138noreply@blogger.com36tag:blogger.com,1999:blog-4600024730276359547.post-29033688594322435272021-02-05T14:33:00.000+01:002021-02-06T08:09:12.819+01:00Czasami człowiek musi, bo inaczej się udusi...<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQtQD5BhvIda34UBKqMg1JTWOV_kD5DxYSvlBTkb8NuROdFD78lpWGQoYNxQzC3oC8qEzJ7Y6jC876SFdwlovXJgiYoKOtVfJq4YBBUntzeGMB_rhKoAFKsb2B2MUYnq7ShdDwwV6_BWZo/s1407/1612032205542.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1407" data-original-width="1355" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQtQD5BhvIda34UBKqMg1JTWOV_kD5DxYSvlBTkb8NuROdFD78lpWGQoYNxQzC3oC8qEzJ7Y6jC876SFdwlovXJgiYoKOtVfJq4YBBUntzeGMB_rhKoAFKsb2B2MUYnq7ShdDwwV6_BWZo/w385-h400/1612032205542.jpg" width="385" /></a></div><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: trebuchet;">Wiecznie siedzieć w domu nie można, nawet jak się ma obniżoną odporność i połyka się wory prochów. Dla zdrowotności psychicznej musowo było łeb wywietrzyć i udać się w jakieś zadziczone miejsce. No może nie do końca zadziczone, bo trochę ludzi wpadło na podobny pomysł. Zapakowaliśmy zatem zadki z Marianem i udaliśmy się w kierunku Rzeczki - wsi położonej w gminie Walim. Celem wyprawy była przebieżka po Parku Krajobrazowym Gór Sowich. To może tytułem wstępu kilka mądrości na ten temat, nie mojego autorstwa, żebyśmy wszyscy o tym miejscu garść informacji liznęli...<br />Park Krajobrazowy Gór Sowich o łącznej powierzchni 8140,7 ha, leży na terenie czterech powiatów: kłodzkiego, wałbrzyskiego, dzierżoniowskiego i ząbkowickiego, a jego zachodnia część, o powierzchni 784,09 ha znajduje się w granicach gminy Walim. Park obejmuje szczytowe partie Gór Sowich, chroniąc Puszczę Sudecką – lasy z udziałem buka, wiązu i modrzewia. Park położony jest w Sudetach Środkowych. </span><span style="font-family: trebuchet;">Góry Sowie, zbudowane z prekambryjskich skał gnejsowych, przez wielu uważane są za najstarsze góry w Polsce, a nawet w Europie. Ich wiek ocenia się na 2,5 miliarda lat.</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: trebuchet;">Najwyższe szczyty to, w północnej części gór Wielka Sowa (1025 m n.p.m.) wraz z sąsiednią Małą Sową (972 m n.p.m.) oraz na południu Kalenica (964 m n.p.m.) z sąsiednim szczytem – Słoneczną (949 m n.p.m.). (</span><span style="font-family: trebuchet;">Źródło: walim.pl)</span></span></div></div><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8hT0-p7L_7sBs0dIOWRTROsx7y5kiIDR2ZdkcUgU5sF5chkR_WXAZyOAels3eEFb1rK5R5tD_yTY2s2-iKJoGTonfV9vhokcsHjRFmMGjgM5EZNaui77tbSwJzYuyoAYqflS21toUpj1C/s1500/1612032205562.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1500" data-original-width="1500" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8hT0-p7L_7sBs0dIOWRTROsx7y5kiIDR2ZdkcUgU5sF5chkR_WXAZyOAels3eEFb1rK5R5tD_yTY2s2-iKJoGTonfV9vhokcsHjRFmMGjgM5EZNaui77tbSwJzYuyoAYqflS21toUpj1C/w400-h400/1612032205562.jpg" width="400" /></a></div><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Na miejscu powitał nas wiatr, który najbardziej szalał na parkingu, co nieco ostudziło nasze podekscytowanie piękną zimą rozciągającą się dookoła. Wiatr na szczęście przestał wiać po wejściu na szlak i zrobiło się całkiem przyjemnie. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi43kHmRR0OaImzDpA76hkyn93LWgDtA8BVxTG6Cg2rAjQdkMHR1XVQFFc16gfGXLCvUF_IL2UwP7Z9p3A4W1oqAdqc4wsRuzi8Gty0GSLnlNV2jfmg1kVMFCOtDczSnNiwWxI3Jy2XVkKU/s1500/1612032205560.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1500" data-original-width="1500" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi43kHmRR0OaImzDpA76hkyn93LWgDtA8BVxTG6Cg2rAjQdkMHR1XVQFFc16gfGXLCvUF_IL2UwP7Z9p3A4W1oqAdqc4wsRuzi8Gty0GSLnlNV2jfmg1kVMFCOtDczSnNiwWxI3Jy2XVkKU/w400-h400/1612032205560.jpg" width="400" /></a></div><span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet;">Wędrówka początkowo szła opornie i nawet zadyszka się pojawiła, co mnie wcale nie zdziwiło, bo od prawie czterech miesięcy siedzę w domu i mało co się ruszam; aż dziwne, że nie padłam jak mops u wrót parku ;) Oczywiście spacer w śniegu zmusza mięśnie do większego wysiłku, czego efekty pojawiły się już następnego dnia w postaci dotkliwego bólu w łydkach. Ale czego się nie robi dla takich widoków...</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOYwCCHGLu7gkHE4utg3mg61kitEpeoAOd0ZSTnFx1LDCKqP24JNgAh90vadn88_6wueA1KID-Mx3fGV8aHW1HHCKvsCzYQhHsHRR4O3GIHGRHm3QqwONlit1QKMim9pkHCJJGMt0N8aKq/s1500/1612032205558.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1500" data-original-width="1500" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOYwCCHGLu7gkHE4utg3mg61kitEpeoAOd0ZSTnFx1LDCKqP24JNgAh90vadn88_6wueA1KID-Mx3fGV8aHW1HHCKvsCzYQhHsHRR4O3GIHGRHm3QqwONlit1QKMim9pkHCJJGMt0N8aKq/w400-h400/1612032205558.jpg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBWS3AJw6x6qLTmHyx0o9m4BSKeDbbIFhnZ3ZQ4ceWL5lpj_PVoTW4wWr0R8L7ZacTcqpYrGQ2wW4upk1EhMsggFmTFsKKvMAyhh2huQTnJUpSOLGpAOZRN1KniqefPyN-DMreA2pC7WOx/s1500/1612032205548.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1500" data-original-width="1500" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBWS3AJw6x6qLTmHyx0o9m4BSKeDbbIFhnZ3ZQ4ceWL5lpj_PVoTW4wWr0R8L7ZacTcqpYrGQ2wW4upk1EhMsggFmTFsKKvMAyhh2huQTnJUpSOLGpAOZRN1KniqefPyN-DMreA2pC7WOx/w400-h400/1612032205548.jpg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhb81WWHViGk83_i-ZjgfRR4e0IlbC118Eq-vxuhx11VCBqZjrdRuaYeTmwzT5GsAVOqa0oyp8NRF30F3Rp-zF5VWHqy1YobT7Iu-w4T5R7y_RqGwSRJUGd0gyuKuVo1HjbDv23MT1iFkW/s2048/1612032205540.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="2048" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhb81WWHViGk83_i-ZjgfRR4e0IlbC118Eq-vxuhx11VCBqZjrdRuaYeTmwzT5GsAVOqa0oyp8NRF30F3Rp-zF5VWHqy1YobT7Iu-w4T5R7y_RqGwSRJUGd0gyuKuVo1HjbDv23MT1iFkW/w400-h400/1612032205540.jpg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7QH9FPjddaiVRia4p0pgqAH5929GEZzdi1LkjvrcXKY0ayhRGfDn0F0vqZVhz0c5X9nkV-JaWLLiX8CU5NEj-XsGJ5pqJaHdABa4dOqP5Fkdg9xFVbqOehZW-AeVUHndnWPwYXMvOHZh3/s2048/1612032205537.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="2048" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7QH9FPjddaiVRia4p0pgqAH5929GEZzdi1LkjvrcXKY0ayhRGfDn0F0vqZVhz0c5X9nkV-JaWLLiX8CU5NEj-XsGJ5pqJaHdABa4dOqP5Fkdg9xFVbqOehZW-AeVUHndnWPwYXMvOHZh3/w400-h400/1612032205537.jpg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4n5n6Nuw2E2j6a_phydI1VfOVpTymmEzYVJvawjozwviw6ohqOh2wBEeVpIUhu6vEGP3e9JYoNm6wpg0llL6sndHoY9hD81sYlOpbLfz6E879FRpPOxR6Mq5u7fU8SFxf93esD9HoQx0t/s1500/1612032205535.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1500" data-original-width="1500" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4n5n6Nuw2E2j6a_phydI1VfOVpTymmEzYVJvawjozwviw6ohqOh2wBEeVpIUhu6vEGP3e9JYoNm6wpg0llL6sndHoY9hD81sYlOpbLfz6E879FRpPOxR6Mq5u7fU8SFxf93esD9HoQx0t/w400-h400/1612032205535.jpg" width="400" /></a></div><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Nie byłabym sobą, gdybym się nie rzucała do fotografowania obiektów mijanych po drodze i tak uzbierała się spora kolekcja zdjęć. Modele i modelki trafili się wyborni, ładnie pozowali i nawet żaden nie darł japy o zapłatę ;)</div></span><p></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhK_9mqawnBZxuucGKeoXt8VDc4UZD_85hmxb-QIKFpZfhBx-pwY6PDPnslTrvBtPVq4oyaqvRYs71xwzhuZKQm8CucFJIQE_rri47dkA0NEvnXj8BFPP91xUnc0ECccACDINVQ0fxZ1zTP/s2048/1612032205534.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="2048" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhK_9mqawnBZxuucGKeoXt8VDc4UZD_85hmxb-QIKFpZfhBx-pwY6PDPnslTrvBtPVq4oyaqvRYs71xwzhuZKQm8CucFJIQE_rri47dkA0NEvnXj8BFPP91xUnc0ECccACDINVQ0fxZ1zTP/w400-h400/1612032205534.jpg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8Ck0k_vEKRTxvSOoFd56dWl0qyMRixSF3u8A61UMSrFMxwAeGz-Q3kP6ujeOHYg5qEXZKOlBXnd3FGiuCuxD-k05g6s_6hfbFeftTCQB_T7VYhttJBelV1HFvRXLwUo8aFgt5Q9XFNrCr/s2048/1612032205532.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="2047" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8Ck0k_vEKRTxvSOoFd56dWl0qyMRixSF3u8A61UMSrFMxwAeGz-Q3kP6ujeOHYg5qEXZKOlBXnd3FGiuCuxD-k05g6s_6hfbFeftTCQB_T7VYhttJBelV1HFvRXLwUo8aFgt5Q9XFNrCr/w400-h400/1612032205532.jpg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx6Rufoe63JNb0WC6uovY_Pnffxo-levUU6M6VQMd7jJCVRliBP6_AtviQS8HklWRjFgjnGw4jqF0ERxAd4a-_FcxoP1jPkHCTG5T-MMOghuW23DXBEanAU1YI13-L-BXbvERQUxaENmt4/s2048/1612032205531.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="2048" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx6Rufoe63JNb0WC6uovY_Pnffxo-levUU6M6VQMd7jJCVRliBP6_AtviQS8HklWRjFgjnGw4jqF0ERxAd4a-_FcxoP1jPkHCTG5T-MMOghuW23DXBEanAU1YI13-L-BXbvERQUxaENmt4/w400-h400/1612032205531.jpg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjE9o746aqX0G5zqV32OgyO59OcHPtk9rCkqBFKQjBEAHTRsbuGyquPH04E-4Tt7FUPwqeH2JJYE5BtJFczb093lwSgn61jtHEQkLgrzqlXnQ4reb0DnbSeMg8nbkaPHq1yp6IZBuMgT3JM/s2048/1612032205529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="2048" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjE9o746aqX0G5zqV32OgyO59OcHPtk9rCkqBFKQjBEAHTRsbuGyquPH04E-4Tt7FUPwqeH2JJYE5BtJFczb093lwSgn61jtHEQkLgrzqlXnQ4reb0DnbSeMg8nbkaPHq1yp6IZBuMgT3JM/w400-h400/1612032205529.jpg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8BCgALintWvnZgHoPAKNwJCDvALMKA_0AO65qkhnFJRJORh5RFgdZfYSOAzWDgvIN4OPTMFqJXox3z33DXSqy2ge_MZUSNYWSMj8OnnBUWAvoOSxEmpHHVJbaR4ci5EK6Odjsm6Rz3Ai_/s2048/1612032205528.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="2048" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8BCgALintWvnZgHoPAKNwJCDvALMKA_0AO65qkhnFJRJORh5RFgdZfYSOAzWDgvIN4OPTMFqJXox3z33DXSqy2ge_MZUSNYWSMj8OnnBUWAvoOSxEmpHHVJbaR4ci5EK6Odjsm6Rz3Ai_/w400-h400/1612032205528.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: trebuchet;">Było magicznie, malowniczo i od razu człowiekowi się lepiej zrobiło jak pohasał po śniegu niczym bielutki zajączek polarny; znaczy się w moim przypadku niczym czarna owca podhalańska co widać na pierwszej fotografii. Skusiłam się nawet po drodze na gorącą czekoladę prosto ze schroniska, co w przypadku nie picia takich trunków od października było jak uczta w czasach dobrobytu </span><span style="font-family: trebuchet;">i beztroski, gdy w Rzeczypospolitej panowali królowie z saskiej dynastii Wettynów. </span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Także polecam te rejony Polski - i zimą, i latem jest pięknie, a szlaki nie są wcale wymagające; warto poszukać takich szlaków, gdzie nie ma tłumów i wtedy mamy prawdziwą przyjemność z wycieczki.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Na koniec tego bajdurzenia, żeby nie było tak biało to się pochwalę faktem, iż stworzyłam, w końcu, logo dla Kobietoskopu. Jak się można było domyślić jest kolorowe, bo takie jest to miejsce i taki jest jego cel - kolorowy świat na przekór wszystkim i wszystkiemu. Oczy też się pojawiają, bo jestem obserwatorem rzeczywistości; są oczy gada, ptaka i człowieka jako obraz sposobu patrzenia na to i owo. A mój avatar to literka K z kobietą w tle, bo tak Marian podpowiedział, a ja jak przystało na kobietę niezwykle ugodową uległam tej sugestii ;) </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjYmPBtqMnvqnJUGOsNXGzpXsuK_MZtkBb-mR_592Z2tCmKbnVOg0i-aUIBZ24Fcru0S8Kn6o1ywY-7qbCrJrtli6pX0C1hNoQaxn_rLD9q3FgVXrF1JyJghaDGzSgkAxeeTrStBei_2c_/s1186/logo.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="188" data-original-width="1186" height="102" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjYmPBtqMnvqnJUGOsNXGzpXsuK_MZtkBb-mR_592Z2tCmKbnVOg0i-aUIBZ24Fcru0S8Kn6o1ywY-7qbCrJrtli6pX0C1hNoQaxn_rLD9q3FgVXrF1JyJghaDGzSgkAxeeTrStBei_2c_/w640-h102/logo.jpg" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZfBF81Ue1U6T-D9FUk33RPvzsK7ou3nuf0aVLX4_UILPB-F08oId6Zk-qMFGCOgDjU4LNzhgQaA7k8i48IOyBPCiJ8zbW1vMap7GSSmRUg970RGOvnH8SnKCQY8jqsUE3SiZowI3gYNzR/s180/miniatura.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="180" data-original-width="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZfBF81Ue1U6T-D9FUk33RPvzsK7ou3nuf0aVLX4_UILPB-F08oId6Zk-qMFGCOgDjU4LNzhgQaA7k8i48IOyBPCiJ8zbW1vMap7GSSmRUg970RGOvnH8SnKCQY8jqsUE3SiZowI3gYNzR/s0/miniatura.jpg" /></a></div></div><p></p>Eve Daffhttp://www.blogger.com/profile/08340106465961557138noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-4600024730276359547.post-84813501531340333812021-02-04T08:30:00.001+01:002021-02-04T09:18:55.917+01:00Emeryt-dziad, czyli świetlana przyszłość żwawej babuni tirówki...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiooE2UQdqZJ9fCA8EOKazjyPssb-TYh9yxmE4LIie-J3PJqY7y3ulkrkuBVz285TRTgCp3xyzSiW7zcxapRYecrAY7ImGNoSFYvKltJcAu_G-6SKt_Rqr5mCA_Yi3N7x1pIIorfW5xVZnF/s484/dziad.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="484" data-original-width="422" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiooE2UQdqZJ9fCA8EOKazjyPssb-TYh9yxmE4LIie-J3PJqY7y3ulkrkuBVz285TRTgCp3xyzSiW7zcxapRYecrAY7ImGNoSFYvKltJcAu_G-6SKt_Rqr5mCA_Yi3N7x1pIIorfW5xVZnF/w349-h400/dziad.jpg" width="349" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: large;">Dziś me tory myślowe tragikomicznie wybiegły w daleką, daleką przyszłość… Emerytura… Zainspirowała mnie do tego rozmowa ze znajomą, która po 35 latach pracy dostaje na rękę 1380 zł emerytury; nie wiem czy śmiać się czy płakać...</span></div><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="font-size: large;"></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Spojrzałam dość brutalnie, realistycznym okiem, na tenże czas: zapewniono mi zajęcie, póki co, do sześćdziesiątego roku życia, ale jestem optymistką i cichaczem liczę na to, że ten lub kolejny fantastyczny rząd wydłuży mój wiek emerytalny o minimum 20 lat. Oszczędzi mi tym samym żałosnego żywota emeryta dziada, który trzęsącą się dłonią, na początku każdego miesiąca, będzie skrupulatnie rozdzielał na co tym razem wydać dzierżoną w łapie bajońską sumę. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Emeryci przyszłości będą ludźmi bardzo kreatywnymi; pomimo starczego mózgu wykazującymi się ogromną inwencją twórczą, aby dotrwać do następnej wypłaty. ZUS i państwo zastawią na nich pułapki, więc przetrwają tylko najsilniejsze jednostki - o ile przetrwanie będzie miało jakikolwiek sens…</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">A zatem puśćmy wodze fantazji… </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">1. Czynsz i inne opłaty domowe… Emeryt może zamieszkać w ziemiance lub jaskini – tutaj ukłon w kierunku żywota człowieka pierwotnego; wykopanie ziemianki lub znalezienie odpowiedniej jaskini i wywalczenie sobie do niej dostępu powinno skutecznie osłabić emeryta, więc jest szansa na dość szybkie pozbycie się go z grona ziemskich istot żywych.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">2. Odzienie wierzchnie… Zmienia się klimat, emeryci mogą zasilić rzesze nudystów, oporni mogą się okrywać roślinnością lub innymi nadającymi się do tego niepotrzebnymi przedmiotami; gdyby jednak klimat się drastycznie nie zmienił to coroczna fala mrozów powinna wspomóc nasze państwo w pozbywaniu się emeryciego balastu.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">3. Emeryt może sobie dorobić… No nikt mu nie zabrania! Więc:</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">a. Co żwawsze babunie mogą roztaczać swoje wdzięki przy leśnych drogach jako tirówki, kategoria trzecia w promocji; gratis do usługi seksualnej - koszyczek świeżo uzbieranych jagód lub grzybów.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">b. Fascynaci surowców wtórnych z pewnością zrealizują swoje skrywane od dzieciństwa pragnienia i bez skrępowania będą mogli przegrzebywać osiedlowe śmietniki. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">c. W szalonym, zapracowanym świecie, gdzie rodzice nie mają czasu dla dzieci, emeryt będzie mógł się oddać do komisu i zostać sprzedany lub wynajęty jako babunia-zabawka lub dziadunio-zabawka; oczywiście tutaj też rząd liczy na dość szybki zgon w wyniku wyeksploatowania przez odpowiednio w tym celu szkolone dzieciątka.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">d. Drastycznie wzrośnie liczba emerytów przestępców i żebraków – to profesje dla odważnych i zdeterminowanych; emeryci złapani na gorącym uczynku będą publicznie pozbawiani emerytury i skazywani na prace społeczne w charakterze układacza towarów na półkach w marketach.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">4. Leczenie emerytów będzie bezpłatne!!! Oczywiście czas oczekiwania na wizyty u specjalistów zostanie celowo wydłużony, aby emeryta skutecznie zniechęcić do luksusu darmowej służby zdrowia; będzie natomiast kierowany na darmowe kursy rozpoznawania, zbierania i przyrządzania mikstur z roślin trujących, aby miał szansę skrócić swoje cierpienia w zgodzie z naturą.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">5. Rodzina emeryta nie będzie się nim interesować; będzie pochłonięta zarobkowaniem; poza tym Ministerstwo Edukacji i Nauki od przedszkola wprowadzi program edukacyjny: Znieczulica. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">A tak poważnie rzecz biorąc to chyba najlepiej nie myśleć o tym aspekcie życia… Człeka pusty śmiech ogarnia ;)</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyvy3goEvuGmVaHWApoMQAwx16WBRiVjGJG5uMYdAxfBJlBBo0t0sg5Zt64p7eugzmkvukTeDaLi0wy1G2xbNLC7hm0ftIVDMvNJS6jImA4huFSS05SHvV8g6ktQzRHYVdCRwYkjptW48F/s1600/emeryt.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyvy3goEvuGmVaHWApoMQAwx16WBRiVjGJG5uMYdAxfBJlBBo0t0sg5Zt64p7eugzmkvukTeDaLi0wy1G2xbNLC7hm0ftIVDMvNJS6jImA4huFSS05SHvV8g6ktQzRHYVdCRwYkjptW48F/s1600/emeryt.jpg" width="400" /></a></div><div><br /></div></span>Eve Daffhttp://www.blogger.com/profile/08340106465961557138noreply@blogger.com6