Wiedza o krasnoludkach leży i kwiczy, a kiełbaski kuszą niepokojąco...

Grafika: www.zdjęcia.polskieszlaki.pl

Upały mają swój niewątpliwy urok. Jeżeli dysponujemy klimatyzowanymi pomieszczeniami i możemy się tam ukryć to urok upałów staje się o niebo piękniejszy. Na mnie upały działają różnie – pojawia się cała gama uczuć skierowanych ku matce naturze i spora dawka epitetów również przeznaczonych dla uszu wspomnianej matki. Poza tym dysponuję samochodem starym, ale jarym, choć pozbawionym klimatyzacji, w związku z czym każda wyprawa tym wehikułem, gdy temperatura powietrza niepokojąco przekracza 30 stopni Celsjusza, wzbogaca mój słownik o kolejne kwieciste słowa – niekoniecznie przeznaczone do publicznej dystrybucji. W trakcie tychże upałów pochyliłam się na dłuższą chwilę nad krzyżówkami. Nie powiem – czasami lubię pogimnastykować umysł. Niestety mam taką zgubną przypadłość mocno związaną z cechą charakteru utożsamianą z osłami, która nosi miano – upartość przez duże U. Jak się przyssam do krzyżówki to dopóki nie rozwiążę wszystkiego atom nie jest w stanie mnie oderwać. Szkoda, że ta cecha nie ujawnia się podczas sprzątania ;) Siedzę więc nad jedną taką krzyżóweczką, rozpykuję kolejne hasełka, aż tu nagle zgrzyt! I to poważny! Utknęłam na haśle „dom dla krasnali”. Brzmi banalnie, ale w banałach tkwi największa moc sprawcza popychająca nas do zbrodni w afekcie ;) Mijają kolejne minuty, a ja ulokowałam krasnale już wszędzie: w grzybkach, muchomorkach, dziuplach, budkach, norkach, dziurkach, torebkach, szufladach, skarpetach, strychach… Inwencja twórcza powoli zamienia się w irytację z dużym napięciem zlokalizowanym w najaktywniejszym obszarze mózgu odpowiedzialnym za wulgaryzmy – tak to poetycko nazwijmy... Wszystkie pozostałe hasła wokół mi pasują, tylko tych cholernych krasnali nie można nigdzie upchnąć. Szukam w Internecie, gdzie te krasnale stacjonują, ale nic odkrywczego nie znajduję. Poddaję się… Krasnoludki powaliły mnie na glebę, a ja leżę i kwiczę jak różowiutkie prosięcie. Ta krzyżówka zmiażdżyła mnie jak nieświadomy popełnianego czynu przechodzień miażdży niewinne dżdżownice, które hurtowo zalegają na chodnikach po deszczu. Siedzę i gapię się po raz sto pięćdziesiąty ósmy na pole z hasłem: „dom dla krasnali”… Chwila, chwila! Jaki „dom dla krasnali”!?! Przecie jak wół stoi: „dom dla krasuli”! O ja durna, ciemnotą i upałem zamroczona! No to wiadomo, że „obora”! I wszystko pasi! Morda mi się cieszy, tylko lekki niepokój nawiedził mój umysł w związku z tą ślepotą czy zaćmieniem jakie mnie dorwało… Czas na specjalistę…? E tam! Wszystko przez te afrykańskie klimaty na śląskiej ziemi co to mi znacząco poziom bystrości umysłu upośledzają ;)

Z cyklu rozmowy domowe... tym razem upałem nasączone:

- Widziałam w Lidlu takie nowe kiełbaski grillowe; wyglądały interesująco – małe, białe, z dużą ilością przypraw. Może kupię? – te oto słowa kieruję do osobistego chłopa domowego.

- Jakie nowe? Przecież je już jedliśmy! – pada odpowiedź, a wzrok karcąco przypomina mi, że tu już nie pierwszy raz jak wynajduję nowość nie do końca nową ;)

- Oj tam… Dla mnie nowe były. Dzięki takiej „umiejętności” każdego dnia odkrywam wiele nowych rzeczy!

- Taaa… Jasne… To się skleroza albo początki Alzheimera nazywa!

A mogło być tak pięknie ;)

Miłego dnia :)