Grafika: www.examtime.com
„Rozwolnienie obyczajów” to prawdopodobnie jakiś rodzaj choroby cywilizacyjnej, która infekuje, nie tylko teksty na blogach; potrafi zalęgnąć się w różnych zakamarkach społeczeństwa i zrobić tam spustoszenie.
A w świecie blogów jest jak w urodzinowej bombonierce – znajdziesz tam prawdziwe pyszności, ale są też takie czekoladki, które po spróbowaniu stają nam kołkiem w gardle. Na szczęście mamy wybór i możemy sięgać po to, co nam naprawdę smakuje.
Część ludzi prowadzących blogi jest zwabiana do tego świata, jak muchy do lepu, wizją popularności na wielką skalę i łatwego zysku: nakręceni telewizyjnymi ochami i achami nad modowymi blogerkami, które zarabiają podobno krocie, dążą za wszelką cenę do zaistnienia w tym światku. Osobiście nie lubię blogów tego typu – mam wrażenie, że są ich miliony, a wyłuskać tam coś, naprawdę wartościowego, to sztuka.
Kolejni piszą blogi o życiu, wychodząc z założenia, że wulgaryzmy, szokujące fotografie, chamstwo - wywindują ich na szczyt popularności; komentując inne blogi też starają się za wszelką cenę obrazić kogo się da. Nie jest to do końca pozbawione sensu działanie – wiele osób daje się wciągnąć w taką pułapkę – rozjuszone jak byki, odwzajemniają komentarze – tym samym napędzając ilość wizyt na blogu chamskiego krzykacza, a oto przecież naszemu prowokatorowi chodzi.
Nie rozumiem też fenomenu popularności niektórych blogów – nie ma tam, według mnie, nic powalającego na kolana, a tłumy ludzi tam zaglądają, widać to zwłaszcza w różnych rankingach; podejrzewam tutaj jakieś nadprzyrodzone zdolności właścicieli, wystarczy puścić machinę odpowiednio w ruch, a potem się sama kula – zwykła ludzka ciekawość pcha nas do takich blogów.
Takich przykładów pewnie każdy znajdzie wiele – ja zawsze twierdziłam, że w naszym kraju, na pewno, można dorobić się fortuny na głupocie ludzkiej i odchudzaniu.
Na szczęście są też blogi przez duże B, które sama, przez przypadek, odkryłam w odmętach Internetu – wracam do nich z przyjemnością, ponieważ znajduję tam swoje miejsce i cenię autora za słowa: ciekawe, intrygujące, dowcipne, bez błędów ortograficznych, interpunkcyjnych i językowych. Autor takiego bloga nie musi mieć całej hordy reklam, zachęcajek w postaci konkursów, nie jest chamski i natarczywy w tym co robi, ludzie wracają do niego, bo ma coś co nie jest materialną, byle jak, stworzoną papką, wracają, bo cenią prawdziwy talent.
Na planecie Blog znajdzie się miejsce dla każdego kosmity i jego świty, nie mamy prawa nikogo z niej wyrzucać; sami mamy wybór i możemy odwiedzać tych kosmitów, których lubimy i cenimy, a w razie kontaktu z kosmitą propagującym „rozwolnienie” zawsze można zażyć pigułkę na biegunkę.
A jakie jest Wasze zdanie w tej sprawie?
A jakie jest Wasze zdanie w tej sprawie?
Tekst powstał w odpowiedzi na post:
