W szponach odchudzania, czyli tonący brzytwy się chwyta...?

 

Każdej kobicinie zdarza się sporadycznie stanąć w obliczu życiowego dramatu… Myśląc o życiowym dramacie kotłują mi się w głowie sytuacje następujące: wyeksportowanie się do ciepłego kraju w celach wakacyjnych (trza się rozdziać na plaży lub przy basenie), wesele kuzynki z Kozibródek Wielkich (trza się pokazać przed familiją dawno nie widzianą), spotkanie towarzyskie – 20 lat po maturze (wiadomo – trza najbardziej zabłysnąć). Kobieta to takie dziwne stworzenie boże, które reaguje lekko z opóźnieniem na niektóre kwestie związane z wyżej wspomnianymi dramatami. No bo i owszem, garderoba przetrzepana, następnie uzupełniona, nie tylko o strój właściwy dramatowy… Makijażowanie i stan włosia na głowie też zostały rozpisane na punkty i podpunkty. No, ale… pozostaje jedna ważna kwestia związana ze zrzuceniem tego, co skutecznie niszczy nasz nieskazitelny wizerunek. Patrz: tkanka tłuszczowa. Do tego należałoby dorzucić wyrzeźbienie tych elementów ciała, które być może rzeźbione nigdy nie były.

I tutaj spada, jak z nieba, porada z Kobietoskopu!?! Przetestowana na autorce, w chwili dramatu, który był wyjazdem do ciepłych krajów, ale zadziałało, chociaż wymagało sporych poświęceń - bolący zadek był jednym z nich.

Metoda jest dość drastyczna i przeznaczona dla kobiet mocno zdesperowanych.

Potrzebne będą: rower stacjonarny, gumowy dres, resztę każda z Was powinna mieć w przepastnych zakamarkach mieszkania lub domu. 

A więc, do rzeczy:

1. Każdego dnia ubieramy się w gumowy dres, zwany też dresem odchudzającym; pod gumowy dres wkładamy spodnie z materiału dresowego i koszulkę (najlepiej z tych przeznaczonych do użytku domowego); na stopy i nogawki gumowych spodni naciągamy skarpety... Po co? Aby pot wyciekający nogawicami wsiąkał w owe skarpety, a nie lał się na podłogę. Dres prezentuję poniżej:

2. Przygotowujemy sobie stanowisko: znajdujemy jakiś film na kompie, program w telewizji; ustawiamy rower stacjonarny tak, aby móc oglądać to, co wcześniej sobie wynalazłyśmy.

3. Wsiadamy na rowerek i pedałujemy, najlepiej tyle czasu ile trwa film, czyli 1,5h lub 2h.

4. Pamiętamy o uzupełnianiu płynów.

5. Po upływie wskazanego czasu udajemy się do łazienki i bierzemy prysznic; dres płuczemy i zawieszamy celem osuszenia.

6. Czynności zawarte w punktach od 1 do 5 powtarzamy przez dowolną ilość dni, im dłużej tym lepiej. 

Dla tych z Was, które nie mają rowerka stacjonarnego, niestety, nie mam dobrych wieści: jeżeli jesteście zafascynowane tą metodą to musicie wyjść z domu na rower niestacjonarny lub pobiegać po osiedlu w naszym fantastycznym dresiku. Tutaj nasza metoda staje się jeszcze bardziej przeznaczona dla kobiet wybitnie zdesperowanych, ponieważ jesteśmy zmuszone podjąć również walkę z dużym zainteresowaniem społeczeństwa, które będziemy mijać po drodze (społeczeństwo i zainteresowanie). Dres to odzienie mało wyjściowe, do tego przyciąga uwagę swoim blaskiem; można zakupić w kolorze białym, ale stopień przyciągania uwagi jest niewiele mniejszy niż w dresie koloru srebrnego.

Metoda jak najbardziej działa – w 7 dni można się wyrzeźbić i schudnąć; jak ktoś ma niedosyt można podjąć również nocne działania dresowe ;) Metoda szczególnie się sprawdza, gdy za oknem jest powyżej 25 stopni Celsjusza. 

Powodzenia ;)

Czy odchudzone i wyrzeźbione ciało, zwłaszcza wytworzone w bezmyślny sposób, jest rzeczywiście niezbędnym warunkiem szczęśliwego życia? 
Pytanie pozostawiam bez odpowiedzi :)